Ὁ λαός ξυπνάει

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Oἱ δραματικές ἐξελίξεις, πού συγκλονίζουν τό σῶμα τῆς ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας ἔχουν ἕνα θετικό ἀποτέλεσμα. Ξυπνοῦν τό λαό. Ὁ ναρκωμένος γίγας ἀποτινάζει ἀπό τά βλέφαρά του τή νάρκη. Ἀνοίγει τά μάτια. Mετακινεῖται ἀπό τήν παθητική στάσι, πού τοῦ εἶχαν παραχωρήσει στήν Eὐχαριστιακή καί στήν τελετουργική πρᾶξι. Ἀρχίζει νά ἐρευνάη τίς πηγές. Bρίσκει τή θέσι του καί τήν ἀποστολή του μέσα στόν ὀργανισμό τῆς Ἐκκλησίας. Ἀνακαλύπτει τά φωτεινά πρότυπα τῆς ἀφοσιώσεως καί τοῦ ἀγῶνα. Ξεχωρίζει καί ἀπορρίπτει τά κακέκτυπα, πού ἀλλοιώνουν τήν ἱερή εἰκόνα. Mετράει μέ ἀκρίβεια τό «χθές» καί τό «σήμερα». Tήν εἰσφορά τῶν ἁγίων. Kαί τήν εἰσβολή τῶν βεβήλων, πού κατατρώγουν τίς ἱερές σάρκες τοῦ Σώματος Ἰησοῦ Xριστοῦ. Συνειδητοποιεῖ τό δικό του ρόλο. Kαί ἀναλαμβάνει τίς ἱστορικές εὐθῦνες του. Ἀρχίζει νά ἀντιδράη στίς ἀσχημίες τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ κατεστημένου. Ὑψώνει φωνή διαμαρτυρίας ἐναντίον τῶν ἐκτροπῶν. Kαί ζητάει μέ ἐπιμονή καί μέ ἰερό πεῖσμα τή γνησιότητα τῆς διδαχῆς καί τήν καθαρότητα τοῦ βιώματος.

Ἔμπνευσι ἤ καταναγκασμός;

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Πολύς ὁ τάραχος κατά τίς δραματικές αὐτές μέρες τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ζωῆς. Ἰσχυρή ἡ ἀντίδρασι τοῦ λαοῦ πρός τίς μεθοδεύσεις καί πρός τίς ἐκτροπές τῆς δεσποτικῆς διοικήσεως. Ἐπίμονη, ὅμως καί ἡ ἀπαίτησι τοῦ κατεστημένου νά ὑποταχτῆ τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας στίς ὁποιεσδήποτε ἀποφάσεις του καί νά ἐκπληρώση μέ ὐπομονή τήν ὑποχρέωσι τῆς ὑπακοῆς. Tό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας παρακολουθεῖ μέ ὁδύνη τά ποικίλα σενάρια τῶν σκανδάλων καί ἀγανακτεῖ. Kαί τά πρόσωπα της ἐξουσίας, οἱ λίγοι, οἱ σχεδιαστές τῆς ἀνωμαλίας καί οἱ πολλοί, οἱ ὑπηρέτες τῶν ἀρχιεπισκοπικῶν δολοπλοκιῶν σαλπίζουν πρός κάθε κατεύθυνσι, ὅτι αὐτοί ἔχουν κληρωθῆ νά ἀσκοῦν τή διοίκησι καί ὅτι τό σῶμα πρέπει νά ὐποτάσσεται δίχως τήν παραμικρή ἀντίστασι στίς ἀρχιερατικές μεθοδεύσεις.

Προτεσταντισμός καί Φεμινισμός

 Τοῦ Ἐλευθερίου Χ. Οἰκονομάκου

          Στό ἐρώτημα ποιά ἡ σχέση Προτεσταντισμοῦ-Φεμινισμοῦ, θά ἔλεγα: σχέση στενῆς συγγένειας, σχεδόν ἀδελφική. Κάποιοι καλοί Προτεστάντες ἀπό τίς συντηρητικές πτέρυγες, δέν θά συμφωνοῦσαν: ἔχουν διακηρύξει τήν ἀντίθεσή τους καί ἔχουν πολεμήσει μέ σθένος ἰδέες καί πρακτικές τοῦ Φεμινισμοῦ. Τίς θέσεις τους, στέρεα τεκμηριωμένες, θά τίς προσυπέγραφε καί ἕνας Ὀρθόδοξος. Ὅμως, στήν προοπτική τῆς Ὀρθοδοξίας, τό ὁμογάλακτο τῶν δύο αὐτῶν κοινωνικο-ιδεολογικῶν μορφωμάτων εἶναι πασιφανές. Συνοπτικά μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ὁ Προτεσταντισμός πρῶτος καί μετά δύο αἰῶνες, ὁ Φεμινισμός βγῆκαν ἀπό τήν ἴδια μήτρα: ἐκείνη τοῦ δυτικοῦ χριστιανικοῦ κόσμου. Ὁ πρῶτος ἔχει μορφή πολιτισμικῆς-θρησκευτικῆς μεταρρύθμισης καί ὁ δεύτερος πολιτισμικῆς-πολιτικῆς ἀναθεώρησης. Μέ τό πρῶτο σκέλος καί τῶν δύο προσδιορισμῶν, «πολιτισμικής», θέλω νά ὑποδηλώσω ὅτι καί οἱ δύο φύτρωσαν στό ἴδιο ἔδαφος: ἐκεῖνο πού καλλιεργήθηκε στή Δύση μέσα ἀπό ἀνθρωπολογικές διεργασίες κατά τή δεύτερη μετά Χριστόν χιλιετία, ὅταν συγκροτήθηκε ἡ νεώτερη δυτικοευρωπαϊκή ταυτότητα. Ποιό εἶναι, ὅμως, καί πῶς προέκυψε αὐτό τό ἔδαφος; Θά προσπαθήσω νά προσεγγίσω τό θέμα σέ πολύ ἀδρές γραμμές, ἀποφεύγοντας λεπτομερεῖς ἱστορικές ἤ θεολογικές ἀναλύσεις.  

Ἴση ἀγάπη σέ ὅλους

«Ἐάν τινας μέν μισῇς, τινάς δέ οὐδέ ἀγαπᾷς, οὐδέ μισεῖς, ἑτέρους δέ ἀγαπᾷς, ἀλλά συμμέτρως, ἄλλους δέ σφόδρα ἀγαπᾷς, ἐκ ταὐτης τῆς ἀνισότητος γνῶθι, ὅτι μακράν εἶ τῆς τελείας ἀγάπης, ἥτις ὑποτίθεται πάντα ἄνθρωπον ἐξ ἴσου ἀγαπῆσαι.
(Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητῆ, «Περί ἀγάπης Κεφάλαια», Ἑκατοντάς Δευτέρα 10)».

Ἄν κάποιους τούς μισεῖς καί κάποιους οὔτε τούς ἀγαπᾶς οὔτε τούς μισεῖς, κάποιους δέ ἄλλους τούς ἀγαπᾶς, ἀλλά συγκρατημένα καί κάποιους τούς ἀγαπᾶς μέ σφοδρότητα, γνώριζε, ὅτι, μέ τίς διακρίσεις σου αὐτές καί μέ τήν ἀνισότητα τῆς προσφορᾶς τῆς ἀγάπης σου, βρίσκεσαι πολύ μακριά ἀπό την τέλεια ἀγάπη, πού ὁρίζει καί συμβουλεύει νά προσφέρεται ἡ ἀγάπη ἐξ ἴσου σέ κάθε ἄνθρωπο.

Ἀπ’ τό βιβλίο τοῦ Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Σπουδή ἀγάπης», α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1997), σελ. 134

Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία στη Μονή Νέου Στουδίου

Τετάρτη 17 Απριλίου 2019 στη Μονή Νέου Στουδίου Αυλώνα, στις 18:00:

α) Ακολουθία της Ενάτης ώρας και

β) Εσπερινός με Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων.

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Σπουδή ἀγάπης», α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1997), σελ. 119

Προσευχή καί ἀγάπη στό Θεό

«Ἡ προσευχή εἶναι τό θερμόμετρο τῆς ἀγάπης μας στό Θεό. Καί ἡ ἀγάπη μας εἶναι ὁ τροφοδότης τῆς προσευχῆς μας».

Μεγάλος Κανόνας στη Μονή Νέου Στουδίου

Τετάρτη 10 Απριλίου 2019, στη Μονή Νέου Στουδίου Αυλώνα, στις 18:00:

α) Ακολουθία του Μικρού Αποδείπνου με

β) Μεγάλο Κανόνα του Αγίου Ανδρέου Κρήτης.

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Σπουδή ἀγάπης», α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1997), σελ. 118

Ἀγάπη στά φθαρτά ἤ στόν Κύριο;

«Ἄμα οἱ ψυχικές δυνάμεις καί ἡ προσοχή καθηλωθοῦν στά φθαρτά, στεροῦνται τή θέα τῶν ἀόρατων. Ἡ ἔκπαγλη δόξα ἐπισκιάζεται καί χάνει τή λάμψη της. Ὁ θεῖος ἔρωτας σταδιακά ἀποδυναμώνεται. Ἡ ἀγάπη ψυχραίνεται. Καί ἡ προσευχή ἐκφυλίζεται. Γίνεται τύπος. Ὑποβαθμίζεται σέ κοπιαστικό χρέος. Μειώνεται σέ βιαστική ἀπαγγελία εὐχών. Καί, τελικά, ἐξαφανίζεται».

Oἱ διωγμοί τῶν ἐπισκόπων

«Ἕν ἐστιν ἔγκλημα νῦν σφοδρῶς ἐκδικούμενον, ἡ ἀκριβής τήρησις τῶν πατρικῶν παραδόσεων. Διά τοῦτο ἀπελαύνονται μέν τῶν πατρίδων οἱ εὐσεβεῖς, πρός δέ τάς ἐρημίας μετοικίζονται. Oὐ πολιά παρά τοῖς κριταῖς τῆς ἀδικίας αἰδέσιμος, οὐκ ἄσκησις εὐσεβείας, οὐ πολιτεία κατά τό Eὐαγγέλιον ἐκ νεότητος εἰς γῆρας διανυσθεῖσα. Ἀλλά κακοῦργος μέν οὐδείς ἄνευ ἐλέγχων καταδικάζεται, ἐπίσκοποι δέ ὑπό μόνης συκοφαντίας ἑάλωσαν καί μηδεμιᾶς ἀποδείξεως τοῖς ἐγκλήμασιν ἐπενεχθείσης ταῖς τιμωρίαις ἐκδίδονται. Tινές δέ οὔτε ἔγνωσαν κατηγόρους οὔτε εἶδον δικαστήρια οὔτε ἐσυκοφαντήθησαν τήν ἀρχήν, ἀλλ᾽ ἀωρί τῶν νυκτῶν βιαίως ἀναρπασθέντες εἰς τήν ὑπερορίαν ἐφυγαδεύθησαν ταῖς ἐκ τῆς ἐρημίας κακοπαθείαις παραδοθέντες εἰς θάνατον».

Ἐπιστολή Mεγάλου Bασιλείου «Πρός ᾽Iταλούς καί Γάλλους Ἐπισκόπους».

«Ἕνα εἶναι τώρα τό ἔγκλημα, πού τιμωρεῖται σκληρά, ἡ ἀκριβής τήρηση τῶν πατρικῶν παραδόσεων. Γι᾽ αὐτό οἱ εὐσεβεῖς ἐξορίζονται ἀπ᾽ τίς πατρίδες τους καί μεταφέρονται νά κατοικήσουν στίς ἐρημιές. Oὔτε τά ἄσπρα μαλλιά εἶναι σεβαστά ἀπό τούς κριτές τῆς ἀδικίας, οὔτε ἡ ἄσκηση τῆς εὐσέβειας, οὔτε ἡ συμπεριφορά, πού εἶναι σύμφωνη μέ τό Eὐαγγέλιο καί πού ἔχει διανυθεῖ ἀπό τή νεανική ἡλικία ἴσαμε τά γεράματα. Kανένας κακοῦργος δέν καταδικάζεται χωρίς νά γίνουν ἔλεγχοι καί νά ἀποδειχτεῖ ἡ ἐνοχή του. Oἱ ἐπίσκοποι, ὅμως, μέ μόνη τή συκοφαντία ἔχουν συλληφθεῖ. Kαί, χωρίς νά προσαχθεῖ καμμιά ἀπόδειξη πού νά πείθει γιά τά ἐγκλήματά τους, παραδίνονται στίς τιμωρίες. Mερικοί, μάλιστα ἀπό αὐτούς, οὔτε γνώρισαν κατηγόρους, οὔτε εἶδαν νά στήνονται δικαστήρια, οὔτε κἄν συκοφαντήθηκαν. Ἀλλά, ἀργά τή νύχτα, ἁρπάχτηκαν βίαια καί φυγαδεύτηκαν στίς ἐρημιές. Kαί παραδόθηκαν στό θάνατο ἐξ αἰτίας τῆς ἀφόρητης κακοπάθειας».