Ὁ κόσμος τοῦ πνεύματος

«... Ἄν δέν ὑπάρχει ὁ κόσμος τοῦ πνεύματος, ἄν πίσω καί πάνω ἀπό τήν ἀπέραντη καί ὑπέρκαλη Δημιουργία δέν κυριαρχεῖ ὁ ἄπειρος καί αἰώνιος Θεός, πῶς μποροῦμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι νά ἐξηγήσουμε τό μυστήριο τοῦ κόσμου; Τή γέννηση κάι τήν ἐναρμόνιση τῶν κτισμάτων; Καί τήν τάξη, πού κυριαρχεῖ στό ἀχανές σύμπαν;»

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ», α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 2003), σελ. 24

Ἀποσπάσματα ἀπό τόν Πρόλογο τοῦ βιβλίου τοῦ Μητροπολίτη Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου «Εἰς ἐαυτόν». 

“Εἰς ἑαυτόν”

Σέ τοῦτο τό κείμενο θέλω νά ἀποτυπώσω τόν ἀνήσυχο λογισμό μου. Τόν προβληματισμό μου καί τήν ἀγωνία μου, πού ἐκπορεύονται ἀπό τήν προσέγγιση καί τή μελέτη τῆς ἴδιας μου τῆς ὕπαρξης.

Μέ ἀναστατώνουν καί μέ συνθλίβουν δυό εὐρύτατα διαδεδομένες προσεγγίσεις τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου, πού δέ συνταιριάζονται καί δέν οἰκοδομοῦν τήν ἀναγνώριση καί τήν καταξίωση. ῾Η μιά προσέγγιση ἀνεβάζει τόν ἄνθρωπο στά δυσθεώρητα ὕψη τῆς τελειότητας καί τοῦ μεγαλείου. Καί ἡ δεύτερη, πού συνοδοιπορεῖ στήν ἴδια ἱστορική στροφή, ἀλλά λειτουργεῖ ἀπαξιωτικά, τοῦ ἀφαιρεῖ τό κάλλος καί τήν ὑπεροχική μοναδικότητα καί τόν ἐντάσσει στά ἀσήμαντα, στά ἐφήμερα καί στά ἄχρηστα.

Ἕνα θαῦμα

«... Ἡ ὕπαρξή μας, μέ ὅλο τόν πλοῦτο της καί τά χαρίσματά της εἶναι ἕνα θαῦμα. Καί τό θαῦμα αὐτό εἶναι ὁ μεγάλος μας δάσκαλος, πού μᾶς χειραγωγεῖ στήν ἀναζήτηση καί στήν προσέγγιση τοῦ Θεοῦ.»

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ», α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 2003), σελ. 20

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 168, 1-11-2005

 ῾Υπεύθυνοι διαχειριστές

Μέ μιά ὑπέροχη εἰκόνα, ἑρμηνευτική τοῦ μεγαλείου τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης καί προσδιοριστική τοῦ ἡγετικοῦ ρόλου του, φέρνει ὁ ἅγιος Γρηγόριος κοντά μας καί κάνει προσιτό τό σχετικό ἀπόσπασμα τοῦ πρώτου βιβλίου τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τῆς Γένεσης.

“῞Οπως κάνει ἕνας ἀγαθός ἑστιάτορας, ἔτσι κάνει καί ὁ Θεός. ῾Ο ἑστιάτορας, δέν φέρνει στό σπίτι τόν καλεσμένο στό τραπέζι, πρίν ἐτοιμάσει τά φαγητά. ᾿Αλλά, τά ἑτοιμάζει πρῶτα ὅλα, μέ εὐπρέπεια, στολίζει μέ τόν ἀπαραίτητο διάκοσμο τό σπίτι, τά ἀνάκλιντρα, τήν τράπεζα, καί ἔτσι, ἀφοῦ εἶναι ὅλα ἕτοιμα γιά τό φαγητό, φέρνει στό σπίτι τόν δαιτυμόνα. Κατά τόν ἴδιο τρόπο καί ὁ πλούσιος καί μεγαλοπρεπής ἑστιάτορας τῆς φύσης μας, καταστόλισε πρῶτα τήν κατοικία μας μέ παντοειδεῖς ὀμορφιές καί ἑτοίμασε τή μεγάλη αὐτή καί πολυποίκιλη πανδαισία καί, μετά, εἰσάγει τόν ἄνθρωπο. Καί τοῦ δίνει, ὡς ἔργο, ὄχι τήν κτήση αὐτῶν, πού δέν εἶναι αὐτῆς τῆς στιγμῆς, ἀλλά τήν ἀπόλαυση τῶν παρόντων. Καί γι᾿ αὐτό τό λόγο δίνει διπλή διάσταση στήν ὕπαρξή του, μέ τό νά συνενώσει στό πρόσωπό του τό θεῖο καί τό γήϊνο στοιχεῖο, ὥστε καί μέ τά δύο νά βρίσκεται κοντά καί νά μπορεῖ νά ἀπολαμβάνει καί τά δύο. Τήν κοινωνία του μέ τό Θεό, ἐξ αἰτίας τῆς θειοτέρας του φύσης. Καί τά ἀγαθά τῆς γῆς, μέ τήν ἀνθρώπινη, ὑλική αἴσθησή του”.

Τό μεγαλύτερο θαῦμα

«Ἀπ’ ὅλα τά θαύματα πού γνώρισε ἡ γῆ μας, αὐτό, πού γίνεται στή Λειτουργία καί πού θά ἐπαναληφθῇ αὔριο, εἶναι τό πιό μεγάλο. Ἀλλά κι’ ἀπό ὅλα τά συγκλονιστικά γεγονότα, αὐτό εῖναι τό πιό συγκλονιστικό.
Ὅταν ἔρχεται αὐτή ἡ ὥρα τῆς θείας Λειτουργίας, ξαναζοῦμε τόν Μυστικό Δεῖπνο. Ἀκριβῶς σύμφωνα μέ τήν ἐπιθυμία καί μέ τήν ἐντολή τοῦ Κυρίου. Μετέχουμε στό θαῦμα τῆς μεταβολῆς τοῦ ἄρτου καί τοῦ οἴνου σέ σῶμα καί αἷμα δικό του. Καί στό τέλος, γινόμαστε συνδαιτημόνες τῆς Τραπέζης καί παίρνουμε μέσα μας τήν οὐράνια τροφή, τήν ὁποία ἐκεῖνος μᾶς προσφέρει.»

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, Στοχασμοί τοῦ Σαββάτου, α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1970), σελ. 113-114

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 167, 16-10-2005

“Ἄρχων ἐπλάσθης”

Μέ καταπλήσσει καί μέ τρομάζει ἡ ὑπεροχική παρουσία καί ἡ ἡγετική διακίνηση τοῦ ἀνθρώπου στήν ἀπέραντη καί πολύπτυχη Δημιουργία. ῾Ο ἰδιότυπος, καθοριστικός καί ἀποκλειστικός ρόλος του μέσα στήν ἐνορχηστρωμένη παγκόσμια ἁρμονία. Τό ἀνθρώπινο πρόσωπο, τό μικρό αὐτό μέγεθος, πού ἐλαχιστοποιεῖται ὁλοένα καί περισσότερο, καθώς οἱ γνώσεις μας γιά τό σύμπαν διαστέλλονται καί εὐρύνονται, ἔχει τίς προϋποθέσεις καί τήν ἱκανότητα νά ἀπολαμβάνει τό ἀπεριόριστο κάλλος, νά δαμάζει τίς φυσικές δυνάμεις, νά διαχειρίζεται τόν φυτικό, τόν ἐνάλιο καί τόν ὀρυκτό πλοῦτο, νά καθυποτάσσει τήν ἄλογη, ζωϊκή οἰκογένεια, νά πλαστουργεῖ ἔργα ἐκλεπτυσμένης τέχνης, νά νοηματίζει τή ροή τοῦ χρόνου καί νά συνθέτει, μέ πρωταγωνιστική ἐνέργεια, τή βίβλο τῆς ἱστορίας. Μέ ἕνα λόγο, ἔχει ἀρχοντική καί κυριαρχική παρουσία στόν πλανήτη, πού τόν κατοικεῖ καί στούς κόσμους, πού συναπαρτίζουν τό προσιτό καί τό ἀπρόσιτο “σύμπαν”.

Πληρότητα καί αἰωνιότητα

«... Ὁ Θεός εἶναι κοντά μας. Ὁ Θεός εἶναι μαζί μας. Ταπεινώνεται, «κενώνεται» καί μπαίνει στό ποτάμι τῆς ἱστορίας μας. Τῆς καθολικῆς, ἀνθρώπινης, ἐναγώνιας πορείας. Καί τῆς δικῆς μου, τῆς μικρῆς καί ἀσήμαντης ἱστορικῆς κουκίδας, πού, γιά μένα, σηματοδοτεῖ τήν πληρότητα καί τήν αἰωνιότητα».

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ», α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 2003), σελ. 19

Πανήγυρις Ιεράς Μονής Νέου Στουδίου

Την Κυριακή 14 Ιουλίου 2019 πανηγυρίζει η Ιερά Μονή Νέου Στουδίου στον Αυλώνα Αττικής προς τιμήν των Αγίων Πατέρων που συνήλθαν στις επτά Οικουμενικές Συνόδους. Ώρα έναρξης όρθρου 07:00, ώρα έναρξης θείας Λειτουργίας 8:30.

Κάθε χρόνο η εορτή αυτή τελείται στις 13 Ιουλίου εάν πέσει Κυριακή, ή αν όχι, την πρώτη ερχόμενη Κυριακή μετά τις 13 Ιουλίου.

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 165, 16-9-2005

Ἡ διαλεκτική τῶν Πατέρων

Κουρασμένος καί ἀπογοητευμένος ἀπό τίς ἐμπειρίες, πού φορτώθηκα κατά τή διαδρομή τοῦ ταραγμένου εἰκοστοῦ αἰώνα, ξαναγυρίζω στά ῾Αγιοπνευματικά βιώματα καί στήν κρυστάλλινη διαλεκτική τῶν Πατέρων τῆς ᾿Εκκλησίας μας. Σ᾿ αὐτούς τούς δασκάλους, πού δέ φιλοσόφησαν στό σκοτάδι καί δέν ἀντιμετώπισαν -ἔστω ὑποθετικά- τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη ὡς μετεξέλιξη τῆς ἄλογης, ζωϊκῆς οἰκογένειας.

Αὐτοί οἱ δάσκαλοι συνειδητοποιοῦν τά δυό μεγέθη τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου. Τή μικρότητα καί τό μεγαλεῖο. Ὄχι, ὅμως, στή βάση τῆς ἄθεης ἀνθρωπολογίας καί μέ τή διαλεκτική πού προσεγγίζουν τόν ἄνθρωπο οἱ διαφημιστές τῆς ἐξελικτικῆς ἀναβάθμισης. ῾Ο ἐρευνητικός λογισμός τους μελετάει μέ προσοχή καί εἰσχωρεῖ βαθειά στίς ἀποκαλυπτικές μαρτυρίες τῶν Βιβλικῶν κειμένων καί στά σημάδια, πού ἡ ἴδια ἡ ἀνθρώπινη ὕπαρξη ἀφήνει στό πέρασμά της.