Ὁμιλία μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου κατά τήν νεκρώσιμη ἀκολουθία τοῦ μητροπολίτου Λαρίσης Θεολόγου (1-8-1996)

Θυμίαμα,
στόν ἱερομάρτυρα τῆς Λαρίσης
Θεολόγο

Ἀδελφέ Θεολόγε,

Oἱ «ἀδελφοί» σου, οἱ «συνεπίσκοποί» σου καί «συλλειτουργοί» σου «ἔθηκαν ἐπί τήν κεφαλήν σου στέφανον ἐξ ἀκανθῶν».

«Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ ὁ ἅγιος», ἀποτύπωσε, ἀνεξίτηλη, στή συνείδησί του τήν εἰκόνα σου, πλαισιωμένη μέ τό φωτοστέφανο τοῦ ἁγίου.

Kαί «τό ἀρνίον, τό ἑστηκός ὡς ἐσφαγμένο» (Ἀποκάλυψ. ε΄ 6), ὁ σταυρωμένος Kύριός μας σέ ὑποδέχτηκε κατά τή σημαδιακή μέρα τῆς προόδου τοῦ Tιμίου Σταυροῦ, στεφανωμένο μέ τή δόξα τοῦ μεγαλομάρτυρα.

Στόμα της Αλήθειας

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Θυσίαν αἰνέσεως», α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1998), σελ. 108

«… Ἡ ἀποστολική μας Ἐκκλησία πρέπει νά ξαναβρεῖ τήν ἰδιότητα, πού ἀποτελεῖ στοιχεῖο τῆς ταυτότητάς της. Νά ξαναγίνει τό στόμα τῆς Ἀλήθειας. Ὁ φορέας τοῦ ἀγγέλματος τῆς Σάρκωσης καί τῆς Θυσίας. Ὁ χῶρος τῆς διδαχῆς καί τῆς μυστηριακῆς κοινωνίας μέ τόν ὑπερούσιο Θεό. Καί νά χειραγωγήσει μέ ἀγάπη τούς «κοπιῶντες καί πεφορτισμένους» (Ματθ. ια’ 28), τούς νοσταλγούς τῆς «στενῆς πύλης» (Ματθ. ζ’ 13), πού ὁδηγεῖ στή ζωή καί στό φῶς, ἴσαμε τά σκαλοπάτια τοῦ ἱεροῦ Θυσιαστηρίου, γιά νά δεχτοῦν τή λυτρωτική Χάρη καί νά πλουτιστοῦν μέ τά δωρήματα τοῦ ἁγίου Πνεύματος.»

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Σπουδή Ἀγάπης», α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1997), σελ. 174

Μνήμη δωρεών

«… Ἡ μνήμη τῶν μεγάλων δωρεῶν τοῦ Θεοῦ μᾶς κρατάει σέ διαρκῆ κοινωνία μαζί Του. Βλέπουμε τή σκιά τοῦ διαβόλου, πού εἶναι ἀκροβολισμένος πλάϊ μας, ἕτοιμος νά ρίξει τά βέλη του καί νά πληγώσει τήν πνευματική μας ὑπόσταση. Συνειδητοποιοῦμε τή δική μας ἀδυναμία, τήν ἀνικανότητα τῆς ψυχῆς μας νά ἀναχαιτίσει μόνη της τόν ἀντίπαλο. Ἀλλά δέν ξεχνᾶμε, ὅτι πάνω ἀπό τό κεφάλι μας ἁπλώνεται τό παντοδύναμο Χέρι. Καί ξαναβρίσκουμε τήν ἰσορροπία. Ἐμπιστευόμαστε γιά μιά ἀκόμα φορά τό ἀδύναμο πλάσμα, τήν ὕπαρξή μας, στήν παντοδυναμη Ἀγάπη, πού ἔσκυψε ἀναρίθμητες φορές στό κοντινό καί στό μακρινό παρεθλόν καί μᾶς λύτρωσε καί μᾶς καθοδήγησε στούς φωτεινούς κόσμους τῆς Ἐκκλησίας Του.»

Εὐχαριστήριον
(Ἔπη θεολογικά: ΛΓ’, Migne XXXVII, 514)

Μετάφραση Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Γιά τίς εὐλογίες, πού στέλνει ὁ οὐράνιος Βασιληᾶς στόν κόσμο, εὐχαριστεῖ. Καί, πρό παντός, γιά τήν ἀτίμητη χάρι τοῦ σταυροῦ.

Σέ σένα ἡ εὐχαριστία μου,

            Βασιληά καί δημιουργέ τῶν πάντων.

Γέμισ’ ἀπ’ τή δόξα σου ὁ οὐρανός

            κι’ ὁλόκληρη ἡ γῆ ἀπ’ τή σοφία σου.

Ὁ Λόγος σου, Υἱός καί Θεός,

            ἔκτισε πάντα.

Καί τό Ἅγιο Πνεῦμα σου

            χαρίζει σ’ ὅλα τή ζωή.

Θεία Κοινωνία ἐν μέσῳ πανδημίας

Κήρυγμα ἀρχιμ. Εἰρηναίου Μπουσδέκη

(Κάποιες σκέψεις πρίν τή Θεία Κοινωνία τῆς σημερινῆς Θείας Λειτουργίας)

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Σπουδή Ἀγάπης», α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1997), σελ. 124

Αγάπη και προσφορά

«…  Ὁ ἄνθρωπος, πού πιστεύει στό Θεό, πού Τόν λατρεύει καί Τόν φιλοξενεῖ μέ δέος στήν καρδιά του, ὑψώνει τά βλέμματα στόν οὐρανό, ἀντικρύζει τό “ἐσφαγμένο ἀρνίο”, εὐγνωμονεῖ γιά τή μεγάλη Θυσία τοῦ Θεανθρώπου καί ἀνοίγεται στούς συνοδοιπόρους τῆς ζωῆς ὡς κοινωνός στά δωρήματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ὡς ἀχθοφόρος τοῦ χρέους τῆς ἀγάπης. Σφραγίζει τήν ἀκοή του στούς πειρασμούς τῆς σκοπιμότητας. Ἀφίνει ἔξω ἀπό τήν καρδιά του τίς πικρίες. Προσπερνάει τίς κρίσεις καί τίς ἐπικρίσεις τοῦ περιβάλλοντος. Καί σκορπίζει τήν ἀγάπη, μέ μόνο κίνητρο τήν ἀνταπόκριση στή θεϊκή ἐντολή καί στήν προτροπή τῆς καθολικῆς προσφορᾶς.»

Θεία Λειτουργία

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Θυσίαν αἰνέσεως», α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1998), σελ. 103

«… Ἡ κάθε Θεία μας Λειτουργία εἶναι μιά καινούργια μαθητεία. Καί ἡ κάθε μαθητεία εἶναι κίνητρο γιά περισσότερη πιστότητα καί γνησιότερη ἀνταπόκριση στό θεῖο θέλημα.»

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Σπουδή Ἀγάπης», α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1997), σελ. 164

Αρετή

«… Ἡ ἀρετή εἶναι προσωπικό βίωμα. Δοκιμή τῆς γλυκύτητας καί τῆς ὀμορφιᾶς τῆς «καινῆς κτίσης» τοῦ Θεοῦ.»

Ὕμνος ἄλλος
(Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Ἔπη θεολογικά: ΛΑ΄, Migne XXXVII, 510)

Μετάφραση Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἡ δοξολογία πλημμυρίζει τήν καρδιά καί φτάνει ἀσταμάτητη στά χείλη.

Δόξα στό Θεό πατέρα

            καί στόν παμβασιλέα υἱό.

Δόξα στό πανάγιο Πνεῦμα

            πού ἀπ’ ὅλους δέχεται ὕμνο.

Ἡ Τριάς εἶναι ἕνας καί μόνο Θεός,

            πού ἔκτισε καί γέμισε τά πάντα,

τόν οὐρανό μέ τά οὐράνια,

τή γῆ μέ τά γήϊνα·

τίς θάλασσες καί τούς ποταμούς καί τίς πηγές

            γέμισε μ’ ὅσα στά νερά ζοῦνε.

Κι’ ὅλα τά ζωογονεῖ μέ τό δικό του πνεῦμα.

Γιά νά δοξάζῃ τό σοφό κτίστη

            ὁλόκληρη ἡ κτίσι,

γιατί αὐτός μόνος εἶναι αἴτιος,

            πού τά πάντα ζοῦν καί μένουν.