Ἡ προσωπικότης τοῦ κοινωνικοῦ ἐργάτου

Ακολουθεί σύντομη ομιλία του μακαρ. Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου Α', κατά την οποία αναπτύσσονται τα χαρακτηριστικά του κοινωνικού εργάτου της Εκκλησίας.

Για να διαβάσετε την ομιλία, πατήστε το παρακάτω εικονίδιο:

Κυριακή Ε΄ Ματθαίου

(Τά τεχνάσματα τοῦ διαβόλου)
Κήρυγμα μον. Ἰγνάτιου Βερβέρη

Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 203, 16 Ἀπριλίου 2007

Ἀθεϊσμός σκοπιμότητας;

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ὁ αἰώνας, πού ἔκλεισε, ἄφησε πίσω του πληγές καί ἀναπάντητα ἐρωτήματα. Κάποιοι παράγοντες, ἀκολουθώντας τήν πρακτική τῆς ἁπλούστευσης, κλειδώνουν τά ὑπέρβαρα “βιβλία τῶν συμβάντων” στά βάθη τῶν ἀρχείων τους. Καί ἐπιμένουν νά ἐπικεντρώνουν τίς φωτεινές δέσμες τοῦ θαυμασμοῦ τους στά ἀναντίρρητα τεχνικά ἐπιτεύγματα καί στούς θολούς πολιτικούς ἑλιγμούς, πού στοχεύουν στήν ἀνάδειξη καί στήν προώθηση τοῦ παγκοσμιοποιημένου μοντέλου ὀργάνωσης τοῦ ἀνθρώπινου βίου.

Ξεκόβοντας ἀπό τό ρεῦμα, πού εἶναι ἡ μόδα τῆς ἐποχῆς μου, προτιμῶ νά σταθῶ σέ ἕνα ἀπόμερο βράχο. Νά κυττάξω, ἀπό ἀπόσταση ἀσφάλειας καί ἀπό παρατηρητήριο ἀδέσμευτης ἐκτίμησης, τούς ἐναγώνιους ἀνασασμούς καί τούς καταλυτικούς ἀναβρασμούς, τῶν ἰδεολογικά καί πολιτιστικά ἀντίπαλων σχημάτων, πού χάραξαν, μέ ταραγμένη γραφή, τίς νωπές σελίδες τῆς παγκόσμιας ἱστορίας. Καί νά βγάλω ἀπό μέσα μου τόν προσωπικό μου προβληματισμό καί τίς ἀπορίες, πού νοιώθω τήν ἀνάγκη νά τίς κουβεντιάσω καί νά τίς ἐπεξεργαστῶ μέ τούς συνοδοιπόρους μου.

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: Ο προσδοκώμενος

Ομιλία του Κ. Κούρκουλα

Από την τρίμηνη περιοδική έκδοση του Συλλόγου Υστερνιωτών Τήνου "ΥΣΤΕΡΝΙΩΤΙΚΑ"
(Αρ. φύλλου 9, Ιούλιος-Σεπτέμβριος 1991)

Για να διαβάσετε το δημοσίευμα, πατήστε το παρακάτω εικονίδιο:

Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 201, 16 Μαρτίου 2007

Ἱστορικός ἰσολογισμός

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Μέ θλίψη ἀναγκάζομαι νά καλέσω τούς ἀδελφούς μου, “ἄθεους”, σέ ἕνα ἱστορικό ἰσολογισμό. Καί διευκρινίζω, ἀπό πρώτη στιγμή, ὅτι δέν τούς καλῶ σέ ἁπλή καταμέτρηση τῶν μηχανῶν, πού κατέστησαν ἀνετότερη τήν καθημερινή διαβίωσή μας καί διεύρυναν, ἐντυπωσιακά, τόν ὁρίζοντα τῶν ἐπιστημονικῶν ἐρευνῶν μας. Ἀλλά σέ ἐπισήμανση καί σέ καταγραφή τῶν κύριων στοχεύσεων, πού ἔκανε τό ἀθεϊστικό κίνημα, ἀπό τή στιγμή, πού -μέ αὐτοπεποίθηση καί μέ ἀκάθεκτη ὁρμητικότητα- ὕψωσε, στόν Εὐρωπαϊκό ὁρίζοντα, τά πρῶτα λάβαρα τοῦ πολέμου, ὄχι ἐνάντια στούς ποικίλους κάπηλους τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱεραρχικῆς τιμῆς, ἀλλά ἐνάντια στό ἄσπιλο Πρόσωπο τοῦ ὑπερούσιου Θεοῦ.

Ιερώνυμος ο κλητός του Θεού

Από την τρίμηνη περιοδική έκδοση του Συλλόγου Υστερνιωτών Τήνου "ΥΣΤΕΡΝΙΩΤΙΚΑ"
(Αρ. φύλλου 5, Απρίλιος-Ιούνιος 1990)

Για να διαβάσετε το δημοσίευμα, πατήστε το παρακάτω εικονίδιο:

Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 200, 1 Μαρτίου 2007

Διαφωτιστές καί σκοταδιστές

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου 

Χαρακτηρισμοί, διαμετρικά ἀντίθετοι. Καί, κατά κυριολεξία, αὐθαίρετοι. Ἀνοίγουν χάσμα στά μονοπάτια τῆς  κοινωνίας τῶν ψυχῶν. Καί ἀκυρώνουν τό γόνιμο διάλογο τῶν συνοδοιπόρων τοῦ βίου καί συναθλητῶν στά χαροποιά ἤ στά ἐπώδυνα ἀθλήματα. Ἐδῶ καί τρεῖς αἰῶνες φιλοτεχνήθηκαν οἱ ταμπέλες, πού ὀνοματοδότησαν τά, κατά τεκμήριο ἤ κατά φαντασία, ἀντίπαλα στρατόπεδα. Ἡ παράταξη, πού ἀποτόλμησε νά σβήσει ἀπό τήν καρδιά καί ἀπό τήν ὑπαρξιακή προβληματική της τό Πρόσωπο τοῦ Θεοῦ, αὐτοτιτλοφορήθηκε “διαφωτισμός”.

Ἡ Διαθήκη τοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου

Ἀκολουθεῖ ἡ ἰδιόχειρος διαθήκη τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου Α', ἐνδεικτική τοῦ ἤθους καί τοῦ πνεύματος τοῦ ἀνδρός.

Γιά νά διαβάσετε τή Διαθήκη, πατῆστε τά παρακάτω εἰκονίδια:

Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 199, 16 Φεβρουαρίου 2007

Ἡ κοινή ἀγωνία

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἔχω κουβεντιάσει πολλές φορές μέ συνανθρώπους μου, ἐνταγμένους στή φάλαγγα τῆς μαχητικῆς ἀθεΐας. Δίχως τό ἄναμμα τοῦ φανατισμοῦ. Καί δίχως τό τέντωμα τοῦ ἐχθρικοῦ τόξου. Ἀλλάξαμε τίς ἀπόψεις μας ἤρεμα. Σά διαβάτες, πού περπατᾶμε, φορτωμένοι τή χαρά  ἤ τή λύπη, στό ἴδιο μονοπάτι τοῦ βίου. Σάν ὑπάρξεις, πού συναντᾶμε μπροστά μας, ἀπρόσμενα, τή βαριά σκοτεινιά ἤ τήν ἀνυποχώρητη ὁρμή τοῦ τυφώνα. ῾Η φιλική προσέγγιση, ἡ ἀφελότητα καί ἡ διάθεση ἐρευνητικοῦ διαλόγου, μᾶς ἐλευθέρωσαν ἀπό φανατικά σύνδρομα καί ἀπό παγιωμένες ντιρεκτίβες ἐξοντωτικῆς ἀντιπαράθεσης. Μιλήσαμε, ὄχι σάν ἐκπρόσωποι ἀντίπαλης, ὁμαδοποιημένης κουλτούρας. ᾿Αλλά σάν ὑπάρξεις, πού ἀναπνέουμε τήν ἴδια ἀτμόσφαιρα τῆς ἐπικαιρότητας καί ἀνοιγόμαστε, μέ ἀγωνία καί λαχτάρα, στό “αὔριο” καί στό “μεθαύριο”, στήν ἀπεραντωσύνη τῆς αἰωνιότητας, πού δέν μπορεῖ νά εἶναι ἑρμητικά κλειστή γιά μᾶς, ἀπρόσιτη καί ἀνεπίτευκτη.