Το μονοπάτι της Φάτνης

 

                          +

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙ ΑΤΤΙΚΗΣ

Κηφισιά, Χριστούγεννα 1993

Αδελφοί μου αγαπητοί

Μπροστά στο Μυστήριο της Σαρκώσεως του Κυρίου μας οι ανθρώπινες υπάρξεις μας προσμετρούν την μικρότητά τους. Οι καρδιές μας πλημμυρίζουν από αισθήματα. Αλλ’ ούτε ο πεζός ούτε ο ποιητικός μας λόγος βρίσκουν τη δύναμη να τα εκδιπλώσουν. Μένουν μέσα μας σαν προσωπικός θησαυρός. Σαν δυναμική εμπειρία και γεύση της παρουσίας του Θεού στην ιστορία και στην προσωπική μας ζωή.

Κι όσο ο καθένας από μας πλησιάζει με υπαρξιακή αναζήτηση και γνήσια λαχτάρα τα κράσπεδα της Φάτνης και προσπαθεί να προσηλώσει το βλέμμα της ψυχής του στην αγκαλιά της Θεοτόκου και στο ανερμήνευτο Μυστήριο του Υιού και Θεού της, τόσο τα αισθήματα πλουτίζονται. Το δέος συγκλονίζει την προσωπικότητά μας. Ο θαυμασμός μάς ανυψώνει στην ουράνια πραγματικότητα. Η γλυκύτητα της Θείας Αγάπης καταυγάζει το «είναι» μας. Και η δοξολογία, αυθόρμητα, αναβλύζει από το απύθμενο πηγάδι της ψυχής μας.

Είναι η ίδια δοξολογία, που ακούστηκε σαν αρμονία και σαν ύμνος τη Νύχτα των Χριστουγέννων από τον χορό των Αγγέλων.

Είναι η ίδια δοξολογία, που απλοϊκά, αλλά δυναμικά προσφέρθηκε μπροστά στην φτωχική Φάτνη από τα άδολα χείλη των ποιμένων.

Είναι η ίδια δοξολογία, που συνόδεψε την προσαγωγή των δώρων από τους Μάγους της Ανατολής, τους αναζητητές της αλήθειας και του φωτός.

Είναι η ίδια δοξολογία, που πλούτισε την Ορθόδοξη Εκκλησία μας με τις προσευχές των Αγίων της, τις προσευχές, που τις δανειζόμαστε και μεις, γιατί τις βρίσκουμε να μας εκφράζουν κατά τις ιερές στιγμές της λατρείας.

Η προσωπική, δοξολογική προσέγγιση είναι το μοναδικό μονοπάτι, που οδηγεί στην ταπεινή, αλλά ουράνια ατμόσφαιρα της Φάτνης.

Η συμβατικότητα των γιορταστικών εκδηλώσεων και οι τυποποιημένες ευχές δίνουν τον τόνο τους και βγάζουν έξω από την καταθλιπτική ατμόσφαιρα των σύγχρονων ανταγωνισμών. Αλλά δεν οριοθετούν το αληθινό πλαίσιο και δεν δίνουν το πραγματικά κοσμοϊστορικό στίγμα του μεγάλου γεγονότος. Είναι μια φαντασμαγορία που θωπεύει τις αισθήσεις, αλλά δεν τρέφει την ύπαρξη.

Μόνο η προσωπική, υπεύθυνη και ευσυνείδητη πορεία προς την Φάτνη και προς το πρόσωπο του Σαρκωμένου Κυρίου μας απελευθερώνει από την ανοημάτιστη περιπλάνηση της ύπαρξης στον κοσμικό χώρο και ανοίγει διάπλατα τις προοπτικές της αιωνιότητας.

Πέρα απ’ τίς μαζικές γιορταστικές εκδηλώσεις, ο καθένας μας, σαν ύπαρξη, που αναζητάει το πρόσωπο του Θεού και το νόημα της ανθρώπινης διαδρομής στην ιστορία, μπορεί να πλησιάσει, να προσκυνήσει, να χαρεί, να λουστεί στο φως, να ζήσει. Νοσταλγός της θεϊκής αγάπης. Υμνωδός του σαρκωμένου Λόγου. Δέκτης καθαρός του μηνύματος. Ταπεινός προσκυνητής.

Ολόθερμη ευχή και προσευχή για τον καθένα σας, είναι να χαρείτε μια τέτοια προσωπική κοινωνία με τον «κενώσαντα εαυτόν και μορφήν δούλου λαβόντα».

«Eπεσκέψατο ημάς εξ ύψους ο Σωτήρ ημών, ανατολή ανατολών και οι εν σκότει και σκιά εύρομεν την αλήθειαν, και γαρ εκ της Παρθένου ετέχθη ο Κύριος».

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ο ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ