Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 289, 16-11-2010 

«Ἡ εἰσήγηση τοῦ πραξικοπηματία»

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Θέλω νά συλλυπηθῶ τόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο καί, παράλληλα, νά τόν συγχαρῶ.

Θέλω νά τόν συλλυπηθῶ, γιά τήν ἀήθη καί κατά παράβαση τῆς Κανονικῆς καί Ἔννομης τάξης, πρωτοβουλία του -ἤ μᾶλλον, τήν τόλμη του- νά ἀναθέσει, προνομιακά καί χωρίς τό σύμψηφο τῶν μελῶν τοῦ Συνοδικοῦ Σώματος, στόν πραξικοπηματία τοῦ 1994 Μητροπολίτη Ζακύνθου Χρυσόστομο, τόν κυρίως ἔνοχο, γιά ὅσα συνέβηκαν τότε στήν Ἀττική καί στή Λάρισα, τό δικαίωμα καί τήν εὐθύνη νά παρουσιάσει εἰσήγηση, ἐνώπιον τῆς Ὁλομέλειας τῆς Ἱεραρχίας, γιά τήν ἄρση ἤ τή μή ἄρση τοῦ ἀνυπόστατου ἐπιτιμίου τῆς ἀκοινωνησίας.

Καί θέλω νά τόν συγχαρῶ, γιά τήν ἔμπνευση, πού εἶχε, νά παραδώσει στούς ὐπεύθυνους γιά τήν ἔκδοση τοῦ ἐπίσημου δημοσιογραφικοῦ Ὀργάνου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τοῦ περιοδικοῦ «Ἐκκλησία», τά χειρόγραφα τοῦ διασκεδαστικοῦ, ἐξ αἰτίας τῆς θεολογικῆς καί ἐκκλησιολογικῆς του ἀμάθειας καί ἀποκρουστικοῦ, ἐξ αἰτίας τῆς στρεβλῆς παρουσίασης καί ἑρμηνείας γεγονότων καί λόγων, πρός δημοσίευση καί εὐρύτερη γνωστοποίηση.

Ἄν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἰερώνυμος δέν εἶχε τήν ἔμπνευση νά ἐμφανίσει σέ δημόσια κρίση τά ὅσα ἔγραψε στήν εἰσήγησή του καί διάβασε στή Συνέλευση τῆς Ἱεραρχίας ὁ ἐν πολλοῖς σύμψυχος φίλος του, τά χαρτιά του θά περνοῦσαν -σάν μέ φέρετρο- σέ κάποιο ντοσιέ καί θά θάβονταν στό σκοτεινό Συνοδικό ἀρχεῖο. Τώρα, δημοσιευμένα ἐπίσημα, θά φτερουγίσουν πρός κάθε κατεύθυνση. Θά διαβαστοῦν καί θά σχολιαστοῦν. Θά ἀξιοποιηθοῦν ἀπό τόν ὁποιοδήποτε σημερινό ἀναγνώστη καί ἀπό τό μελλοντικό ἱστορικό ἐρευνητή, πού θά ἐπιδοθεῖ στήν ἱστόρηση καί στήν ἀποτίμηση τῶν σημερινῶν, παρακμιακῶν ἐκκλησιαστικῶν διαπλοκῶν καί τῆς ἀπαξιωτικῆς φήμης τῶν προδοτῶν τοῦ ἐπισκοπικοῦ ἤθους καί τῆς Κανονικῆς, ἐκκλησιαστικῆς τάξης.

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 287, 16-10-2010 

Αὐτοπροδοσία καί αὐτοεξευτελισμός (2)

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

...Ἀπό ντοσιέ τῶν διαμαρτυριῶν τῆς ἐποχῆς ἐκείνης θά ἀνασύρω καί ἕνα κείμενο, πού προέρχεται ἀπό τήν ἐνοχλημένη συνείδηση καί ἀπό τή γραφίδα τοῦ τότε Μητροπολίτη Θηβῶν καί Λεβαδείας καί σημερινοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος, τοῦ κ. Ἱερώνυμου.

Τό κείμενο αὐτό ἔχει μιά διαφορετική χροιά. Ὁ Ἱερώνυμος ἐπισημαίνει τή δραματικότητα τῶν καιρῶν, ἀλλά δέ δανείζεται ὕφος σκληρό, γιά νά μή λυπήσει, «καθ᾿ ὑπερβολή», στενούς φίλους καί γιά νά μή φανεῖ ἀχάριστος στόν προκαθήμενο εὐεργέτη του.

Στέλνει τήν ἐπιστολή του στό στενό φίλο καί συνοδοιπόρο Μητροπολίτη Ἰωαννίνων Θεόκλητο. Ἱστορεῖ τό χάος. Τόν ἱκετεύει νά δραστηριοποιηθοῦν, ἀπό κοινοῦ, γιά νά πείσουν τό «Γέροντα» (τόν Ἀρχιεπίσκοπο Σεραφείμ), νά κινηθεῖ θετικά καί δυναμικά, γιά νά ἀποσοβηθεῖ «τό ἐκκλησιαστικό πραξικόπημα» καί νά διασωθεῖ -κατά τό τελευταῖο κομμάτι τῆς ἡγετικῆς διαδρομῆς του- τό ἀρχιεπισκοπικό του γόητρο.

Αὐτή ἡ ἁβρότητα καί ἡ συναδελφική διασύνδεση προβάλλει μέ τήν πρώτη ἀνάγνωση τοῦ κειμένου τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Ἱερώνυμου. Ὑπάρχει, ὅμως καί μιά ἄλλη χροιά, πού ἔστω καί διακριτικά, διαχέεται στό γραπτό του μήνυμα. Ὁ Θηβῶν Ἱερώνυμος, ἤδη ἀπό ἐκείνη τήν ἐποχή, εἶχε στηλώσει τό βλέμμα καί τούς πόθους τῆς καρδιᾶς του στόν ἀρχιεπισκοπικό θρόνο. Ἡ ἀνάρρησή του ἐκεῖ, ἦταν τό ὄνειρό του καί τό «βραβεῖο» τοῦ ἀθλήματός του. Ἡ αἰφνιδιαστική εἰσπήδηση τοῦ τιτουλάριου Μητροπολίτη στό στάδιο τοῦ ἀγώνα του, ἦταν φυσικό νά διεγείρει τό φόβο καί νά προκαλέσει πανικό. Τό προσωπικό του γράμμα στόν ἀδελφό του Θεόκλητο, μπορεῖ νά διαποτίζεται καί ἀπό αὐτό τό φόβο, ἀλλά εἶναι διατυπωμένο τόσο διακριτικά, πού δέν ἀφήνει σχισμές διαφυγῆς τῶν φόβων του.

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 287, 16-10-2010 

Αὐτοπροδοσία καί αὐτοεξευτελισμός (1)

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἡ σύγχρονη πραξικοπηματική ἐπανεκμετάλλευση (γιά πολλοστή φορά καί γιά ἐκ νέου διασυρμό τῆς ἐπισκοπικῆς, Συνοδικῆς ἀξιοπρέπειας) τοῦ τραγικοῦ καί ἀπορριμένου «ἐπιτιμίου τῆς ἀκοινωνησίας» μέ ἀναγκάζει νά ἀνασύρω καί πάλι στήν ἐπικαιρότητα μιά λησμονημένη σελίδα σκοταδισμοῦ καί ἀφόρητης δυσοσμίας. Ἡ σελίδα αὐτή διασώζει τή μακρά σειρά τῶν θλιβερῶν γεγονότων, πού ὑπερπλήρωσαν τήν ἐκκλησιαστική χωματερή τοῦ 1994.

Εἶναι πολλά καί ἀποκαρδιωτικά τά στίγματα τῆς ἐκτροπῆς, πού ἀλλοίωσαν τό ἁγιοπνευματικό, ἀποστολικό κάλος τοῦ Ἐπισκοπικοῦ κολλεγίου καί ἔσυραν τήν ὑπόληψή του στό πεζοδρόμιο τῆς περιφρόνησης. Τά ντοκουμέντα, πού διασώθηκαν, ἱστοροῦν τή φρενήρη ἰσοπέδωση τῶν πυλώνων τῆς ἐκλησιαστικῆς εὐταξίας, τή μεταποίηση τῶν χώρων λειτουργίας τῆς ἐπισκοπικῆς ὑπευθυνότητας σέ ρίνγκ ἀναμέτρησης τῶν ἀκόρεστων φιλοδοξιῶν, τό βίαιο ἐξανδραποδισμό τῆς χαρισματικῆς Συνοδικότητας, τήν κατάφωρη παραβίαση τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί τῶν Πολιτειακῶν Νόμων. Στό σύνολό τους συνθέτουν τό ζοφερό κλίμα τῆς ἔσχατης κατάπτωσης. Τῆς πνευματικῆς ἀλλοτρίωσης, πού προκάλεσε σειρά πύρινων ἀντιδράσεων ἀπό τήν ὀρθοφρονοῦσα πτέρυγα τῆς Συνοδικῆς ὁμήγυρης καί ἀπό τή λαοθάλασσα τοῦ προδομένου ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος.

Στά δυό προηγούμενα τεύχη τῆς Ἐλεύθερης Πληροφόρησης κατεχώρησα κείμενα καυτά-ἀναφορές Συνοδικῶν Μητροπολιτῶν πρός τόν τότε προκαθήμενο Σεραφείμ καί πρός τούς ἀδελφούς Συνοδικούς, πού ἀποκαλύπτουν τό σχεδιασμό μιᾶς ἀνταρσίας, μέ στόχο τή μετάλλαξη τοῦ «ἐπιτιμίου τῆς ἀκοινωνησίας» (πού δέν ἐπηρεάζει καί δέν ἀλλοιώνει τή διοικητική ὑπευθυνότητα τοῦ Μητροπολίτη) σέ πράξη σφαγῆς καί ἐξόντωσης. Καί αὐτό, γιά νά θεωρηθεῖ κενή ἡ Μητρόπολη Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος καί νά χρησιμοποιηθεῖ, ἀπό ἕνα τιτουλάριο Μητροπολίτη, ὡς ἐφαλτήριο στήν κούρσα του γιά τό θρόνο τῶν Ἀθηνῶν.

Μέ διαπιστωμένο τό γεγονός, ὅτι ἡ παρερμηνεία τοῦ «ἐπιτιμίου τῆς ἀκοινωνησίας» λειτούργησε καί λειτουργεῖ ἀκόμα, ὡς ἅμαξα τῆς ἰδιοτέλειας καί τῆς ἁμαρτωλῆς σκοπιμότητας, καί μέ ὁλοφάνερη τήν πρακτική ὅτι ὁ σημερινός Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος τό χρησιμοποίησε καί τό χρησιμοποιεῖ, γιά νά πετύχει τή δική μου, ὁριστική ἐξόντωση, θά ἐπικαλεστῶ μερικά περιστατικά καί μερικά ἀποσπάσματα ἀπό τά κείμενα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, γιά νά ἀποδείξω τή δολιότητα τοῦ ὅλου ἐγχειρήματος.

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 286, 1-10-2010 

Φαρμακερές μνῆμες (β)-2

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

...Λίγες μέρες μετά, ἀνακοινώθηκε ἡ σύγκληση τῆς Ἱεραρχίας, γιά βίαιη κάλυψη τῶν Μητροπόλεων, πού τίς παρουσίαζαν ὡς κενές. Τότε ἐμφανίστηκε, γιά πρώτη φορά, στή δημοσιότητα καί ὁ Μητροπολίτης Θηβῶν Ἱερώνυμος. Μέ ἕνα κείμενο, πού πέρασε στίς ἐφημερίδες, διατύπωνε τίς ἀμφίρροπες, ὅπως πάντα, ἀπόψεις του καί τίς προτάσεις του γιά καταλλαγή τῶν Μητροπολιτῶν, πού βρίσκονταν σέ καυτή ἀντιπαράθεση καί σέ ἀδιέξοδα. Παραθέτω τό κείμενό του:

† Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΘΗΒΩΝ ΚΑΙ ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ

ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ

ΠΡΟΤΑΣΗ ΚΑΤΑΛΛΑΓΗΣ

Τοῦ σεβ. Μητροπολίτου Θηβῶν καί Λεβαδείας κ. Ἱερωνύμου

Ἀπό ὅποια πλευρά καί ἄν προσεγγίσουμε σήμερα τήν ἐκκλησιαστική κατάσταση αὐτή δίνει τήν εἰκόνα σοβαρῆς κρίσης καί εἶναι ἐπιβαρυμένη μέ ἐξελίξεις πού δέν ἔχουν σχέση μέ τήν παράδοση. Φαίνεται δέ ὅτι ἡ φάση στήν ὁποία περνοῦν τά ἐκκλησιαστικά πράγματα ἐπιβεβαιώνει τό λεγόμενο, ὅτι "οἱ ἱεροί Κανόνες ὁσάκις παραβιάζονται, ἐκδικοῦνται σκληρά".

Τέτοιες παραβιάσεις ἔγιναν κατ᾿ ἐπανάληψιν στό ὄνομα μιᾶς δῆθεν σωτηρίας τῆς Ἐκκλησίας, μέ ἀποτέλεσμα νά ἐμπλακοῦμε στή σημερινή ἐκκλησιαστική δίνη.

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 286, 1-10-2010 

Φαρμακερές μνῆμες (β)-1

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Γνωρίζουν οἱ ἀναγνῶστες μου, ὅτι οἱ Μητροπολίτες εἶναι ἰδιαίτερα διστακτικοί, ὅταν οἱ συγκυρίες τούς προκαλοῦν νά ἐμφανιστοῦν δημόσια καί νά στιγματίσουν, μέ δυναμική καί πειστική ἐπιχειρηματολογία, τούς ἀνατροπεῖς τῆς Κανονικῆς ἐκκλησιαστικῆς ἰσορροπίας. Ὡστόσο, αὐτό, πού εἶναι συνήθης πρακτική, δέν ἴσχυσε κατά τήν ἔκρηξη τοῦ πραξικοπήματος τοῦ 1994, ὅταν ἕνας τιτουλάριος Μητροπολίτης ὅρμησε νά ἀνατρέψει τό κατεστημένο νομικό σχῆμα ἐκκλησιαστικῆς διοίκησης, γιά νά πετύχει τήν ἀναρρίχησή του, ἀρχικά στό θρόνο τῆς Μητρόπολης Ἀττικῆς καί, ἀπό κεῖ, στήν ἐπίσημη καθέδρα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος. Ὅταν οἱ μυστικές συναντήσεις διολίσθησαν στό δίκτυο τῆς πληροφόρησης, ὁ μηχανισμός τῆς ἀντίδρασης, κυριολεκτικά, πυρακτώθηκε. Καί τά κείμενα, τό ἕνα μετά τό ἄλλο, ἔφευγαν ἀπό τούς κλειστούς χώρους τῶν Μητροπολιτικῶν γραφείων καί γίνονταν κοινά ἀναγνώσματα καί κοινές ἀπογοητεύσεις.

Στό προηγούμενο φύλλο μετέφερα μερικές ἀπό τίς πολλές Μητροπολιτικές ἀντιδράσεις. Δέν παρουσίασα κανένα ἀπό τά κείμενα, πού συνέταξαν καί παρέδωσαν στή δημοσιότητα Ἐπίσκοποι, πού κατανοοῦσαν τή δική μου περιπέτεια καί κάκιζαν ἐκείνους, πού μεθόδευαν τήν -κατά τό δυνατό- ἐπιμήκυνσή της. Τό ἔκανα αὐτό, γιά νά μή προκαλέσω τήν ἐντύπωση, ὅτι ἐπιχειρῶ τήν προσωπική μου ἀντεπίθεση. Ἐπικαλέστηκα τίς κρίσεις ἐκείνων, πού -κατά τή συγκεκριμένη περίοδο- ἀποτελοῦσαν τή νομενκλατούρα τῆς ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας καί εἶχαν προσυπογράψει πολλές ἀπό τίς ἐξοντωτικές γιά τούς δώδεκα Μητροπολίτες ἐπινοήσεις καί προτάσεις.

Στό τρέχον φύλλο, θά προσθέσω δυό ἀκόμα ἀντανακλαστικά δημοσιεύματα, πού στιγματίζουν καί κακίζουν τήν ἐκτροπή τοῦ 1994 καί καλοῦν σέ καθολικά στρατευμένη ἀντίσταση.

Τό πρῶτο κείμενο εἶναι προϊόν τῆς ἀνησυχίας καί τῆς πολεμικῆς γραφίδας τοῦ Μητροπολίτη Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας Ἀμβροσίου. Καί τό δεύτερο, τοῦ τότε Μητροπολίτη Θηβῶν καί Λεβαδείας καί σημερινοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος Ἱερωνύμου.

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 285, 16-9-2010 

ΕΠΙΤΙΜΙΟ ΑΚΟΙΝΩΝΗΣΙΑΣ

«Ἐπιβολὴ

καὶ μεθοδευόμενη ἄρση του»

1) Ὁ Μητροπολίτης Ἀττικῆς καὶ Μεγαρίδος Σεβ. Νικόδημος, ἐκλεγεὶς Μητροπολίτης τὸ ἔτος 1968, παρέμεινε στὴ διαποίμανση τῆς Μητροπόλεως μέχρι τὸ ἔτος 1974, ὅταν κηρύχθηκε «ἔκπτωτος», μαζὶ μὲ ἄλλους ἕνδεκα Μητροπολίτες, μὲ βάση ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο τίς τότε 3 καὶ 7/1974 Συντακτικὲς Πράξεις τῆς δικτατορίας Ἰωαννίδη, χωρὶς κανονικὴ ἐκκλησιαστικὴ δίκη οὔτε κἄν ἀκρόαση. Μὲ τὶς ἴδιες Σ.Π. καθιερώθηκε «τὸ ἀπαράδεκτο» προσβολῆς τῶν ἐκπτωτικῶν πράξεων ἐνώπιον τοῦ ΣτΕ.

2) Ὅταν μετὰ τὴ μεταπολίτευση, καὶ σὲ χρόνο πολὺ μεταγενέστερο (1988) δόθηκε ἡ δυνατότητα στοὺς διωχθέντες δώδεκα Μητροπολίτες νὰ προσφύγουν, τελευταῖοι αὐτοί, στὸ Σ.τ.Ε. (νόμος 1816/1988, ἄρθ. 15), ὅλες οἱ παραπάνω ἐκπτωτικὲς πράξεις ἀκυρώθηκαν. Ἐπακολούθησε μεγάλος ἀριθμὸς ἀκυρωτικῶν ἀποφάσεων (πέραν τῶν 30) γιὰ τὸ ἴδιο ἢ συναφῆ μὲ αὐτὸ θέματα καὶ ἡ ὅλη ὑπόθεση ἔκλεισε ὁριστικὰ μὲ τὴν 1028/1993 ἀπόφαση τῆς Ὀλομέλειας τοῦ ΣτΕ, μὲ τὴν ὁποία κρίθηκε ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ, ὅτι, μετὰ τὴν ἀκύρωση τῶν ἐκπτωτικῶν πράξεων, μόνοι νόμιμοι καὶ ἐν ἐνεργείᾳ Μητροπολίτες στὶς ἀντίστοιχες Μητροπόλεις, ἦσαν οἱ Σεβασμιώτατοι Κωνσταντῖνος (Θεσσαλιώτιδος), Θεολόγος (Λαρίσης) καὶ Νικόδημος (Ἀττικῆς) καὶ μόνο αὐτοὶ μπορούσαν νόμιμα νὰ μετέχουν στὰ συλλογικὰ ὄργανα τῆς Ἐκκλησίας.

3) Ἡ διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας, πρὸ αὐτοῦ τοῦ ἀδιεξόδου ποὺ δημιουργήθηκε γιὰ τὶς περαιτέρω μεθοδεύσεις της, ἐπινόησε «ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ!» (βλ. παρέμβαση σὲ ΙΣΙ 1998 Μητροπολίτη Λαγκαδά) τὰ ἀνυπόστατα καὶ ἀντικανονικὰ «Ἐπιτίμια Ἀκοινωνησίας» καὶ μὲ βάση αὐτὰ τὰ Ἐπιτίμια καὶ μὲ τὸ αὐθαίρετο περιεχόμενο ποὺ τοὺς προσέδωσε, ἀπομάκρυνε καὶ πάλι, χωρὶς δίκη οὔτε κᾶν ἀκρόαση, τὸ Μητρ. Νικόδημο (καὶ τοὺς ἄλλους δυὸ Μητροπολίτες) ἀπὸ τὶς ἕδρες τους.

4) Ἡ ἀπομάκρυνση τῶν τριῶν Μητροπολιτῶν ἀπὸ τὶς Μητροπόλεις τους, μὲ βάση αὐτὰ καὶ μόνο τὰ ἐκκλησιαστικῶς ἀνυπόστατα «Ἐπιτίμια Ἀκοινωνησίας», ἦταν προδήλως παράνομη, ὡς ἀντιβαίνουσα εὐθέως στὸν Καταστατικὸ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας (Νόμος 590/1977 ἄρθ. 34, σὲ συνδυασμὸ μὲ Νόμο 5383/1932), κατὰ τὶς διατάξεις τῶν ὁποίων ὁ Μητροπολίτης δὲ παύεται, παρὰ μόνο μὲ καθαίρεση, ἔκπτωση ἢ ἰσόβιο ἀργία. Ἐξάλλου τὰ παραπάνω Ἐπιτίμια, μὲ ὅποιο περιεχόμενο προσέδωσε αὐθαιρέτως σ’ αὐτὰ ἡ Ἐκκλησία, ἦταν καὶ εἶναι ἀνυπόστατα, ἀντικανονικὰ καὶ παράνομα, ὡς στερούμενα παντελῶς κάθε κανονικοῦ ἢ νομίμου ἐρείσματος.

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 285, 16-9-2010 

Φαρμακερές μνῆμες (α)-3

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

...Μετά ἀπό τέσσερες μέρες, στίς 12 Ἀπριλίου 1994, ὁ τότε Μητροπολίτης Πειραιῶς Καλλίνικος ἔστειλε ἐπιστολή διαμαρτυρίας στόν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας Κωνσταντῖνο Καραμανλή. Μέ τήν ἐπιστολή του αὐτή τονίζει, ὅτι ἡ τυχόν ἔκδοση Προεδρικῶν Διαταγμάτων, πού θά ἀκυρώνουν τά διατάγματα καταστάσεως τῶν τριῶν Μητροπολιτῶν, Λαρίσης, Θεσσαλιώτιδος καί Ἀττικῆς καί ἡ παροχή τοῦ δικαιώματος ἐκλογῆς ἄλλων στίς ἕδρες τους, ἀποτελεῖ καθαρό πραξικόπημα. Καί πληροφορεῖ τόν ἀνώτατο ἄρχοντα, ὅτι οὐδέποτε ἔγινε λόγος, τόσο στή Διαρκή Ἱερά Σύνοδο ὅσο καί στή Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας γιά τήν ἔκδοση τέτοιων διαταγμάτων.

Μεταφέρω ἐδῶ ὁλόκληρο τό κείμενο καί αὐτῆς τῆς διαμαρτυρίας.

Πειραιάς 12 Ἀπριλίου 1994

Πρός τόν Ἐξοχώτατον

Πρόεδρον Δημοκρατίας

κ. Κωνσταντῖνον Καραμανλῆν

Ἀθήνα

Ἐξοχώτατε,

Ἐν θλίψει ψυχῆς καί ἐν βάρει τῆς Ἀρχιερατικῆς μου συνειδήσεως καί ὡς μέλος τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, σᾶς πληροφορῶ ὅτι τυχόν ἔκδοσις τῶν διαταγμάτων γιά τήν ἄρσιν τῶν πρό 26 ἐτῶν ἐκδοθέντων διαταγμάτων ἐγκαταστάσεως τῶν τριῶν Μητροπολιτῶν, θά ἐπιφέρη δεινά εἰς τήν Ἐκκλησίαν καί θά μεγενθύνη τό πρόβλημα.

Σᾶς πληροφορῶ ὅτι οὐδεμία ἀπολύτως Ἱερά Σύνοδος, οὔτε ἡ περυσινή, οὔτε ἡ φετεινή, τῆς ὁποίας εἶμαι μέλος, οὔτε ἡ τελευταία Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας πού συνῆλθε πέρυσι τό καλοκαίρι, συνεζήτησε ἤ ἐζήτησε ἀπό τήν Κυβέρνησι τήν ἄρσι τῶν διαταγμάτων ἐγκαταστάσεως τῶν τριῶν Μητροπολιτῶν.

Τό πρόσχημα τοῦ δῆθεν ἐπιτιμίου κατά τῶν Μητροπολιτῶν, στερεῖται κανονικότητος καί νομιμότητος. Οὔτε οἱ ἱεροί Κανόνες, οὔτε οἱ ἐκκλησιαστικοί Νόμοι, προβλέπουν ἕνα τέτοιο ἐπιτίμιο δι’ ἀρχιερεῖς. Μόνον τά Συνοδικά Δικαστήρια ἔχουν τό δικαίωμα, μετά ἀπό κανονικές καί νόμιμες διαδικασίες, νά ἐπιβάλλουν ποινάς εἰς τυχόν παρεκτρεπομένους ἀρχιερεῖς. Ἀλλά ποινή ἀκοινωνησίας δέν προβλέπεται γιά Ἐπισκόπους πουθενά. Τό δῆθεν ἐπιτίμιον κατά τῶν τριῶν Ἀρχιερέων, τό ὁποῖον ἐπέβαλε ἡ περυσινή Διαρκής Ἱερά Σύνοδος πρός τούς τρεῖς Ἀρχιερεῖς, ἐπεκρίθη δριμύτατα ἀπό τοῦ νομομαθοῦς Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Χριστοδούλου, μέλους τότε τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου καί ἀπό τοῦ ἐπίσης τότε μέλους Κίτρους κ. Ἀγαθονίκου.

Τό ἐπιτίμιον δέν ἐπεκυρώθη ἀπό τῆς συνελθούσης πέρυσι τό καλοκαίρι Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας, ἀλλ᾿ ἐπεκρίθη δριμύτατα ὑπό τῶν περισσοτέρων Ἀρχιερέων.

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 285, 16-9-2010 

Φαρμακερές μνῆμες (α)-2

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

...Ἡ πληροφορία γιά τίς παρασκηνιακές ἐνέργειες τοῦ Δωδώνης Χρυσοστόμου ξεσήκωσε σάλο στήν πλειοψηφία τῶν μελῶν τῆς Ἱεραρχίας. Καί οἱ ἀντιδράσεις διολίσθαιναν ἀπό τούς στενούς χώρους τῶν φιλικῶν συνομιλιῶν καί ἔφταναν στά ἀνοιχτά παράθυρα τῶν Μέσων τῆςἘνημέρωσης.

Ἕνας ἀπό τούς πρώτους, πού ἀντέδρασε, ἦταν ὁ τότε Μητροπολίτης Σύρου Δωρόθεος, πού διατηροῦσε προσωπική φιλία μέ τόν Πρωθυπουργό,

Ἐν Ἐρμουπόλει τῇ 8 Ἀπριλίου 1994

Κύριον

Ἀνδρέα Παπανδρέου

Πρόεδρον Κυβερνήσεως

ΑΘΗΝΑ

Φίλε Πρόεδρε,

Τά διατάγματα, πού μελετᾶτε νά δημοσιεύσετε, σάν δικός σας ἄνθρωπος, σᾶς λέγω ὅτι θά φέρουν ἀναστάτωση στήν Ἐκκλησία καί τήν Πολιτεία ΣΤΟΠ Θά μετανοήσετε γι’ αὐτό ΣΤΟΠ Ἡ μόνη λύση εἶναι νά παρακαλέσετε τόν ἀσθενοῦντα Ἀρχιεπίσκοπο νά συγκαλέσει ὡς ἁρμόδιος τήν Ἱεραρχίαν διά νά λυθεῖ τό χρονίζον ἐκκλησιαστικό θέμα ΣΤΟΠ Σᾶς ἐπαναλαμβάνω καί σᾶς τονίζω σάν παλαιός Σας φίλος καί Σᾶς ἱκετεύω γιά τό καλό Σας ἀποφύγετε τέτοιες ἀντισυνταγματικές λύσεις ΣΤΟΠ Σᾶς ζητῶ συγγνώμη σάν φίλος Σας παντοτεινός ΣΤΟΠ.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΥΡΟΥ ΔΩΡΟΘΕΟΣ

Τήν ἴδια μέρα ἐκδηλώθηκε καί ἡ ἔντονη διαμαρτυρία τοῦ τότε Μητροπολίτη Δημητριάδος Χριστόδουλου καί, ἀργότερα, Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν.

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 285, 16-9-2010 

Φαρμακερές μνῆμες (α)-1

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Τόν τελευταῖο καιρό, μετά τίς Συνοδικές αὐθαιρεσίες τοῦ περασμένου Μαΐου, γίνομαι ἀποδέκτης ἑτερόκλητων ἀντιδράσεων.

Μιά συντριπτική πλειοψηφία, πού ἔχει παρακολουθήσει ἀπό κοντά, μέ ἄδολο ἐνδιαφέρον καί μέ συνοχή ψυχῆς, τό βαπτισμό στήν κολυμπήθρα τῆς Ἱεροκανονικῆς ἀμάθειας, τοῦ ἐκτροχιασμένου πείσματος καί τῆς σκοτεινῆς σκοπιμότητας, τό προσωρινό δικαίωμα διακοπῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μεταξύ τῶν Ἐπισκόπων καί τήν ἀνάδειξή του σέ ποινή, ἀρκετή καί ἱκανή νά ἀπομακρύνει ἀπό τούς μητροπολιτικούς θρόνους τους καί ἀπό τήν ὑπεύθυνη ἐπισκοπική τους διακονία, τούς τρεῖς ἀδελφούς τους, τόν Λαρίσης Θεολόγο, τόν Φαναριοφερσάλων Κωνσταντῖνο (μακαριστούς ἤδη) καί τόν Ἀττικῆς Νικόδημο, στέκεται πλάϊ μου, μέ διακριτική εὐγένεια καί μοῦ διαβιβάζει τό ἀποστολικό πρόσταγμα: «Γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε κραταιοῦσθε» (Α΄ Κορινθ. ιστ΄ 13).

Μιά ἐκφυλλισμένη μειοψηφία, κατά τό πλεῖστο καμουφλαρισμένη στήν ἀνωνυμία ἤ στήν ψευδωνυμία τῶν πληθωρικῶν ἱστοσελίδων, διοχετεύει στά αὐλάκια τῆς ἐνημέρωσης τήν προσωπική ἤ τήν ὑπαγορευμένη ἄποψη, ὅτι ἡ ἀποδοχή ἐκ μέρους μου ὅλων τῶν «τετελεσμένων», θά φέρει τήν εἰρήνη στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καί τήν πρόοδο στό ποιμαντικό Της ἔργο.

Χρέος μου, νά δώσω ἐπαρκεῖς καί πειστικές ἐξηγήσεις καί στήν πρώτη καί στή δεύτερη ὁμάδα τῶν ἀγαπητῶν συνοδοιπόρων, πού βηματίζουν, μέ κριτικό μάτι καί μέ ἔκδηλη τήν ἀνησυχία τους, στήν αὐλή τῆς Ἐκκλησίας.

Τήν ἀπάντησή μου δέ θά τήν στοιχειοθετήσω μέ τήν κατάστρωση μόνο τῆς δικῆς μου διαλεκτικῆς ἤ καί μέ τήν ἐπικουρική ἐπιστράτευση τῶν θετικῶν καί τῶν ἀρνητικῶν ἐπισημάνσεων, πού διοχετεύτηκαν στή δημοσιότητα. Θά αἰφνιδιάσω, κυριολεκτικά, τούς ἀναγνῶστες μου, φέροντας μπροστά τους ἐπίσημα κείμενα, σκληρές δηλώσεις καί ἔντονες διαμαρτυρίες Συνοδικῶν μελῶν, πού ἀποφαίνονται, ὅτι ἡ ἐπιβολή τῶν ἐπιτιμίων τῆς ἀκοινωνησίας στούς τρεῖς ἀδελφούς τους καί ἡ πραξικοπηματική μεθόδευση μετάλλαξης τῶν ἐπιτιμίων σέ βαρύτατες ποινές, πού δικαιολογοῦν τήν ἀπομάκρυνσή τους ἀπό τήν καθέδρα τῆς ποιμαντικῆς τους εὐθύνης, εἶναι πράξη ἀσύμβατη μέ τό Ἐκκλησιαστικό Κανονικό Δίκαιο καί ἄγνωστη στή δισχιλιετή ἱστορία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας.