Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 37, 16 Μαϊου 2000

Tό ἀδικαίωτο πάθος

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Φαινόμενο παρακμῆς. Ἰδεολογικῆς καί κοινωνικῆς. Tό ἄθεο κατεστημένο δείχνει νά μάχεται παθιασμένα ἤ, ἀκριβέστερα σαλπίζει πρός κάθε κατεύθυνση τό ἐμβατήριο τοῦ ὁλοκληρωτικοῦ ἀγώνα γιά τήν κατακύρωση τῶν ἀνθρωπίνων ἐλευθεριῶν. Kαί, ταυτόχρονα, ἀντιμάχεται μέ πεῖσμα καί φονικό πάθος ἐκείνους, πού πιστεύουν ἀληθινά στήν ἐλευθερία καί ἐκφράζουν μέ τόλμη καί ἀνυστερόβουλα τή θρησκευτική τους πεποίθηση. Tήν ἀφοσίωσή τους στό πρόσωπο τοῦ Σταυρωμένου καί Ἀναστημένου Ἰησοῦ Xριστοῦ. Kαί τή διάθεσή τους νά πορεύονται μέ τό βλέμμα καί τήν καρδιά καθηλωμένα στόν οὐρανό.

Tό πάθος γιά τό δικαίωμα τοῦ αὐτοπροσδιορισμοῦ μέσα στή σύγχρονη πολυφωνία καί γιά τήν ἐλευθερία τῆς ἔκφρασης ἐνεργοποιεῖ καί συνταράσσει ὁλόκληρο τόν πλανήτη. Ἐγγράφεται συνεχῶς, ὡς θέμα πρώτης προτεραιότητας, κατά τίς διασκέψεις τῶν μεγάλων διεθνῶν ὀργανισμῶν. Kαταχωρεῖται, μέ τίς ἀναγκαῖες ὑπογραμμίσεις, στίς ἐφημερίδες καί στίς ποικίλες ἐκδόσεις, πού ἐπηρεάζουν τίς μάζες καί διαμορφώνουν τά πολιτικά καί τά κοινωνικά ρεύματα. Προβάλλεται, μέ τήν ἀπαραίτητη ἐπιβλητική σκηνοθεσία, στίς μικρές ὀθόνες, γιά νά γίνει τό πρῶτο καί, ἴσως, ἀποκλειστικό μάθημα στή σύγχρονη, ὀρφανοτροφειακή ὀργάνωση τῆς ἀνθρωπότητας.

Kαί στό γήπεδο τῶν ἀναμετρήσεων, τό πάθος γιά τήν ἐλευθερία λειτουργεῖ δυναμικά. Ὀργανώνει μέτωπο. Xρησιμοποιεῖ τό ὅπλο τοῦ δημοσιογραφικοῦ καλάμου καί τή φωτιά τῆς ὑπεραναπτυγμένης σύγχρονης πολεμικῆς μηχανῆς. Tό φαρμακερό βέλος τοῦ λόγου καί τά ἐργαλεῖα τῆς καταστροφῆς, πού παράγουν οἱ βιομηχανίες τοῦ θανάτου. Mέ τήν ἐπαγγελία, πώς θά καταλύσει τήν τυραννία. Tό καθεστώς τῆς ὑποτέλειας καί τῆς ἐκμετάλλευσης. Kαί θά θεμελιώσει τήν κοινωνία τῆς ἀπόλυτης ἀτομικῆς ἐλευθερίας.

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 71, 16-10-2001

Ὁ ρατσισμός τοῦ ἀντιρατσισμοῦ

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Tό φαινόμενο περίεργο, ἀλλά καί κυρίαρχο στή σκηνή τῆς σύγχρονης κοινωνικῆς ἀντιπαράθεσης καί στά καντράν τῆς μοντέρνας ἑλληνικῆς δημοσιογραφίας. Oἱ ἀντιρατσιστές νά κηρύσσουν γυμνό ρατσισμό. Oἱ ὑμνητές τῶν ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν νά καταπνίγουν τίς ἐλευθερίες. Oἱ ὁραματιστές τῶν πολυεθνικῶν καί τῶν πολυπολιτισμικῶν καί τῶν πολυθρησκευτικῶν συγκροτημάτων νά στήνουν πρό ἕξι βημάτων τίς ὁμάδες, ἤ τίς πλειοψηφίες, πού διεκδικοῦν τήν ἐλευθερία τους καί τό σεβασμό τῶν δικαιωμάτων τους.

Ἡ ἀντιρατσιστική ὑστερία ἀποτελεῖ τούτη τή στιγή κυρίαρχο ρεῦμα. Kαθώς ἡ χώρα πλημμύρισε ἀπό τά κύματα τῶν μεταναστῶν καί καθώς ὁ τουρισμός μεταποίησε τήν ἀγαπημένη μας πατρίδα σέ σπίτι δίχως πόρτες καί δίχως παράθυρα, τό μονόχνωτο καί μονότονο ἄσμα τοῦ ἀντιρατσισμοῦ κατάντησε μόδα. Bιτρίνα τῆς «δῆθεν» ἀνανέωσης καί προόδου. Διαφημιστικό πανώ μπροστά στήν πύλη τῆς παγκοσμιοποιημένης ἀνθρωποθάλασσας.

Ἡ σφραγίδα τοῦ ἀντιρατσισμοῦ, κοινή ἔνδειξη τῶν δυό κόσμων, πού ἀντιπαρατάχτηκαν καί σφάχτηκαν μόλις πρόσφατα, κατά τόν τραγικό αἰώνα τῆς ἀπεριόριστης τεχνολογικῆς ἔκρηξης, καμουφλάρει σήμερα τίς ὕποπτες μεθοδεύσεις τῶν ποικίλων ἐκμεταλλευτῶν τῆς κοσμογονικῆς ἀνακατάταξης. Ἀλλά, ἀπροσδόκητα, ἀπομονώνει, ἐντελῶς ρατσιστικά, ἐκείνους, πού ἐξακολουθοῦν νά περιφέρουν τό ρίγος τῆς ἀγάπης πρός τή θρησκευτική καί πολιτιστική παράδοση, νά πιστεύουν στήν ἀξία καί στή χάρη τῆς πνευματικῆς ὁμοιογένειας καί νά βιώνουν τήν ψυχική κοινωνία μέσα στή συγκλονιστική ἀτμόσφαιρα τῆς Ὀρθόδοξης λατρείας.

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 62, 1-6-2001

Tό παράτολμο πήδημα

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἡ δοκιμή ξεκίνησε κατά τούς προηγούμενους αἰῶνες. Tότε, πού ὁ αἰφνιδιασμός τῆς ἐπιστημονικῆς προόδου ἀνέβασε σέ ἐπικίνδυνα ὕψη τόν πυρετό τῆς ἀνθρώπινης ἔπαρσης. Oἱ ἐρευνητές κατέθεσαν, ἄλλοι μέ σεμνότητα καί μέ συγκρατημένη αἰσιοδοξία καί ἄλλοι μέ παράτολμη αὐτοπεποίθηση, τά πορίσματα τῶν μελετῶν τους καί τῶν πειραμάτων τους. Kάποιοι ἄλλοι, ἀγκιστρωμένοι στήν κλίμακα τῶν ποικίλων ἐξουσιῶν καί τῶν κοινωνικῶν διακρίσεων, θεώρησαν ἱστορικό συναπάντημα τήν ἔκρηξη τῆς ἐπιστημονικῆς γνώσης καί προσπάθησαν νά ἐκλαϊκεύσουν, σωστά ἤ στρεβλά, τό μόχθο τῶν ἐξειδικευμένων ἐρευνητῶν καί νά χρησιμοποιήσουν τήν ἐκλαϊκευμένη ἤ καί πλαστογραφημένη ἐπιστήμη, γιά νά ὑποστηλώσουν τόν κακοσχεδιασμένο πύργο ἐκπομπῆς σημάτων τοῦ ἀθεϊσμοῦ. Tό σταθερό σλόγκαν, πού ἐγκαινιάστηκε σέ κείνους τούς καιρούς καί πού κρατάει ἴσαμε τίς μέρες μας ἀπαράλλακτο, εἶναι, πώς ἡ ἐπιστήμη, μέ τό μεγάλο φάσμα τῶν ἐρευνῶν της καί μέ τή φωτισμένη διείσδυση στά μυστικά τοῦ μικροκόσμου καί τοῦ μακροκόσμου, ἔλυσε τό μυστήριο τῆς Δημιουργίας καί ἀποδέσμευσε τόν ἄνθρωπο ἀπό τό χρέος ἀναφορᾶς στό Θεό-Δημιουργό καί προστάτη τῆς πνευματικῆς καί τῆς ὑλικῆς κτίσης.

Tό παράτολμο πήδημα, πού ἔγινε τότε καί πού συνεχίζεται ἴσαμε σήμερα, εἶναι τό «τυχαῖο».

 Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 242, 1 Δεκεμβρίου 2008

Λαχανιασμένοι δρομεῖς

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Θέλω νά πλησιάσω, γιά μιά ἀκόμα φορά, τόν ἄθεο συνοδίτη, εἰσφέροντας στήν τράπεζα τῶν ἀνησυχιῶν του μιά δήλωση ἀπόλυτης συμφωνίας καί, ταυτόχρονα, ρίχνοντας στό καλάθι τῶν πολυδιαφημισμένων “ἀγώνων” του, μιά εἰσφορά ρητῆς, τεκμηριωμένης διαφωνίας.

Εἶμαι ἀπόλυτα σύμφωνος καί συνοδοιπορῶ μέ τόν ὀργισμένο, ἄθεο μαχητή, στήν ἔμφαση τῆς διαμαρτυρίας του καί στόν ἀγώνα του κατά τοῦ ρατσισμοῦ καί κατά τοῦ οἰκονομικοῦ ἤ τοῦ πολιτιστικοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ. Εἶναι κοινή, ὀδυνηρή ἐμπειρία τῶν σκεπτόμενων ἀνθρώπων τῆς ἐποχῆς μας, ὅτι κατά τούς τελευταίους, ὑλοκρατούμενους αἰῶνες, ἡ ἀξία “ἄνθρωπος” ὑποβαθμίστηκε ἀπελπιστικά, ἴσαμε τήν πλήρη ἰσοπέδωση καί ἐξουθένωσή της. Κατάντησε -ἤ, σωστότερα, τόν κατάντησαν- στοιχεῖο μικροσκοπικό τῆς ὀγκωδέστατης μάζας καί ἁπλό ἐξάρτημα τῆς κολοσσιαίας πλουτοπαραγωγικῆς μηχανῆς. Τοῦ μηχανικοῦ συγκροτήματος, πού ἀναβαθμίζει, ἀδιάκοπα καί ἀπεριόριστα, τήν εὐμάρεια τῶν Κροίσων καί τήν ὑπεροψία τῶν δυναστῶν, μειώνοντας τά στεγνά καί σκυθρωπά πρόσωπα τῶν ἀδύναμων, πού διακινοῦνται στή σκιά τῆς ἐξάρτησης καί τῆς ὑποδούλωσης.

 Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 228, 1 Μαΐου 2008

Μάταιος μόχθος

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου   

Στήν πλήμμυρα τῆς ἀναστάσιμης φωτοχυσίας, στό πλαίσιο τῆς δοξολογικῆς ὑπόκλισης μπροστά στό κενό μνημεῖο, πού φιλοξένησε γιά κλάσμα χρόνου τό νεκρό Σῶμα τοῦ Ἐσταυρωμένου Κυρίου μας, στό ἀπεριόριστο ἄνοιγμα τῶν ὑπαρξιακῶν ὁριζόντων μας καί στήν ἄμετρη, ἀτέρμονη χαρά μας, τό παλιό, ξεχασμένο ἐρέθισμα τῆς κάποιας πικρίας καί τοῦ συνοδευτικοῦ αἰσθήματος οἴκτου, γιά τούς ἐκπρόσωπους τοῦ ἀθεϊστικοῦ φονταμενταλισμοῦ, ξαναχτύπησε μέσα μου. Σέ στιγμές, πού σέ συνεπαίρνει, κυριολεκτικά, ἡ χαρά, ἀναδύονται, δειλά, οἱ ἀναμνήσεις τῆς ὁποιασδήποτε ὀδυνηρῆς ἔκπληξης καί δρομολογοῦνται οἱ κρίσεις καί οἱ συγκρίσεις.

Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 218, 1 Δεκεμβρίου 2007

Τό κολύμπι στήν ἀκροθαλασσιά

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου  

Φίλε ἄθεε, διαβάζω, κάθε τόσο, στόν ἡμερήσιο τύπο, ἀπόψεις, πού διατυπώνονται, σέ στύλ φονταμενταλιστικῆς ἀνελαστικότητας, ἀπό γραφίδες τοῦ περιβάλλοντός σου. Ἀπό ἀνθρώπους, πού μάχονται, γιά τήν προώθηση τοῦ ἀθεϊστικοῦ μοντέλου σέ εὐρύτερα κοινωνικά στρώματα. Δημοσιογραφοῦν μέ αὐτή τήν ἀπολυτότητα, ἴσως γιατί πιστεύουν πώς, προνομιακά αὐτοί, ἔχουν ἀποθησαυρίσει ὅλο τό νέκταρ τῆς ἐπιστημονικῆς ἐμπειρίας καί ἔχουν ἀποκρυπτογραφήσει τό πυκνό μυστήριο τοῦ ὑλικοῦ σύμπαντος καί τό κρυφό νόημα τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης. Ἴσως καί γιατί τήν ἀθεϊστική προπαγάνδα τούς τήν ἐπιβάλλει φορτικά κάποια ἀπό τίς ὁρατές ἤ τίς ἀόρατες σύγχρονες σκοπιμότητες. Μελετῶ μέ προσοχή τή διαλεκτική τους. Μέ ὅση ἀμεροληψία διαθέτω ἤ μοῦ ἐμπνέουν, κείνη τήν ὥρα, τά κείμενα. ῾Ωστόσο -σοῦ τό λέω ἀνοιχτά- δέ συγκατανεύω νά παραιτηθῶ ἀπό τό ἀναφαίρετο δικαίωμα τῆς κριτικῆς ἐπεξεργασίας τῶν δομικῶν ἰσχυρισμῶν τους καί τῶν τελικῶν συμπερασμάτων τους.

Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 217, 16 Νοεμβρίου 2007 

Γιατί οἱ ἐκρήξεις;

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου 

Φίλε ἄθεε, παρακολουθῶ, μέ ἐνδιαφέρον καί μέ κάποια περιέργεια, τά δημοσιεύματα τῶν φίλων σου καί τῶν ἐκπροσώπων τῆς ὑπαρξιακῆς τοποθέτησής σου, πού παρελαύνουν στά μέσα τῆς λαϊκῆς ἐνημέρωσης. Τά διαβάζω μέ πολλή προσοχή. Καί προσπαθῶ νά διακρίνω, ὅσο μοῦ εἶναι δυνατό, τό πνευματικό καί ψυχικό βάθος, πού εἶναι ἡ μήτρα τῶν ἀθεϊστικῶν πεποιθήσεων καί τῆς λογικῆς στήριξής τους.

Γιά τήν ἔντιμη ἤ τή μή ἔντιμη στράτευση τῆς λογικῆς ἀπό τούς ἐκπρόσωπους τοῦ ἀθεϊστικοῦ κινήματος, τό λέω και τό διακηρύττω ἀνοιχτά, ἔχω τίς ἐπιφυλάξεις μου. Καί τίς ἔχω ἀποτυπώσει σέ πολλά κείμενά μου. Δέν εἶναι δυνατό, μέ τήν ἐπίκληση τῆς λογικῆς, νά ἀποφαινόμαστε, πώς τό κάθε πολιτιστικό μας δημιούργημα, ἀπό μόνο του, μέ τήν προβολή τῆς ὀμορφιᾶς του ἤ τῆς κακογουστιᾶς του, παραπέμπει στή σοφία, στήν ἐπιδεξιότητα ἤ στήν ἀτζαμοσύνη τοῦ δημιουργοῦ του καί μέ τήν ἴδια διεργασία τῆς λογικῆς, νά ἰσχυριζόμαστε, ὅτι τό ἀπροσμέτρητο καί ἀπροσπέλαστο σύμπαν, ὁ κόσμος τῆς ἄπειρης δύναμης καί τῆς ἀνέκφραστης ὀμορφιᾶς, στήθηκε μόνος του, ἐντελῶς τυχαία καί δίχως τήν παραμικρή ἐπέμβαση τῆς ἄμετρης δύναμης καί τῆς ἄπειρης σοφίας.

Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 216, 1 Νοεμβρίου 2007

Στήν παρυφή τοῦ παράλογου

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Φίλε ἄθεε, παρακολουθῶ, τοῦτο τόν τελευταῖο καιρό μιά μαχητική, ἀθεϊστική προέλαση, στά μέσα τῆς ἑλληνικῆς πληροφόρησης. Οἱ σημαιοφόροι τοῦ ἀγώνα δέν εἶναι πολλοί. Εἶναι, ὅμως, ἰδιαίτερα ἐπιθετικοί. Μέ σκληρό ὕφος, μέ γραφίδα βουτηγμένη στήν καυτή ἔξαψη, ἐνοχοποιοῦν κάθε ἄνθρωπο, γνωστό ἤ ἄγνωστο, πού ἀνοίγει τό νοῦ καί τήν καρδιά, σέ θαυμασμό τῆς παγκόσμιας ἁρμονίας καί σέ λατρευτικό προσκύνημα τοῦ πάνσοφου καί παντοδύναμου Δημιουργοῦ.

Κεντρικό μοτίβο τῆς διαλεκτικῆς τους καί τῆς συνθηματολογίας τους, εἶναι ἡ ὑπερέξαρση τοῦ ἀνθρώπινου λογικοῦ. Ὁ “ὀρθός λόγος” εἶναι ὁ κινητήριος μοχλός τῆς ἐπιστημονικῆς γνώσης, τῆς ἔρευνας καί τῆς σπουδῆς τῆς παγκόσμιας πραγματικότητας καί ὁ ὁδηγός κατά τήν ἐπεξεργασία τῶν εὑρημάτων καί τῶν συμπερασμάτων καί τή διατύπωση τῆς ἀλήθειας. Κάθε πληροφορία καί κάθε γνώση, πού δέν ἐκπορεύεται ἀπό τό ἐρευνητικό ἐργαστήριο καί δέν ἐπισημοποιεῖται ἀπό τήν καταξιωμένη, σύγχρονη ἐπιστημονική οἰκογένεια, ἀπορρίπτεται ὁριστικά καί πεισματικά.

Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 215, 16 Ὀκτωβρίου 2007

Ἀπό τό ἴδιο ἐφαλτήριο

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Φίλε ἄθεε, κάπου ἐκεῖ, στήν ἀφετηρία τῶν προβληματισμῶν μας καί σύ καί ἐγώ, πατᾶμε στό ἴδιο ἐφαλτήριο. Στήν ἀγωνία γιά τό νόημα τῆς ὕπαρξης. Καί στή λαχτάρα νά δοῦμε μπροστά μας, φωτισμένο, τό σκοτεινό μυστήριο τῆς ζωῆς. Μέ τά πρῶτα, ὅμως, βήματά μας, τά μονοπάτια διχάζονται. Ὁ καθένας μας, μέ τήν ἐλεύθερη θέλησή του καί μέ ὁράματα, ἐντελῶς προσωπικά, γεννήματα καί ἀναπτύγματα τῆς ψυχῆς του, χαράζει τό δικό του δρομολόγιο. Καί ἀρχίζει νά ἀνεβοκατεβαίνει στόν πυκνό δρυμό τῆς ζωῆς, στίς ὀμορφιές καί στίς κακοτοπιές, πού οἱ ἐναλλαγές τῶν ἐμπειριῶν ξεδιπλώνουν μπροστά του.