Θάνατος πού χαρίζει ἀθανασία

 

Τρίτη Ἑσπέρας, γ΄ Στιχηρό

Ἦχος α΄ Πανεύφημοι μάρτυρες

Κείμενο Ὁ πάσης ἐπέκεινα τιμῆς, χρηματίζων Δέσποτα, ἀτιμασθῆναι ηὐδόκησας, τόν ἐπονείδιστον, ὑποστάς Οἰκτίρμων, ἐν τῷ ξύλῳ θάνατον, δι' οὗ ἀθανασίαν ἐτρύγησε, γένος ἀνθρώπινον, καί ζωήν τήν πρίν ἀπείληφε, σοῦ θανόντος, σαρκί Παντοδύναμε.

Μετάφραση Σύ Δέσποτα πού ὑπολογίζεσαι πάνω καί πέρα ἀπό κάθε τιμή, δέχθηκες μέ εὐχαρίστηση νά ἀτιμασθεῖς, ὑπέστης ἀτιμωτικό θάνατο στό ξύλο (τοῦ σταυροῦ) Οἰκτίρμων, δι’ αὐτοῦ (τοῦ σταυροῦ) τό γένος τῶν ἀνθρώπων τρύγησε ἀθανασία, καί ἀπήλαυσε τήν ζωή πού πρίν τοῦ εἶχε χαρισθεῖ, μέ τόν δικό σου κατά σάρκα θάνατο Παντοδύναμε.

Θεολογική ἑρμηνεία

Ἀρχιμ. Εἰρηναίου Μπουσδέκη

Πόση ἀτίμωση Κύριέ μου δέν ἦταν γιά Σένα ὁ σταυρός. Σύ πού ἄπειρη τιμή σοῦ ἔπρεπε νά σοῦ προσφερθεῖ ἀπό τούς ἀνθρώπους βρίσκεσαι οὐκ ἔχων εἶδος οὔτε κάλλος πάνω στό σταυρό. Δέχθηκες νά ἀτιμασθεῖς μέ εὐχαρίστηση. Ἡ ἀτίμωση ἔφτασε μέχρι τό ἀκρότατο σημεῖο τοῦ θανάτου. Καταδέχθηκες ἑκούσια νά πάθεις καί νά ἀποθάνεις κατά σάρκα.

Γιατί συγκατέβης τόσο, γιατί ἀποδέχθηκες τόση ταπείνωση; Γιά νά χαρίσεις στόν ἄνθρωπο τό ὔψιστο ἀγαθό τῆς ἀθανασίας πού ἔχασε μέ τήν πτώση του.

Τοῦ χάρισες καί πάλι νά ἀπολαύσει τήν αἰώνια ζωή πού τοῦ εἶχες χαρίσει μέ τή δημιουργία σου. Ὁ θάνατός σου πήγασε ζωή. Ἡ αἰώνια ζωή δέν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπό τήν ἀγαπητική κοινωνία μέ τόν Θεό πού ἐπιτεύχθηκε καί πάλι διά Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος μέ τήν σάρκωσή του καί τό πάθος του ἀποκατέστησε αὐτή τήν κοινωνία μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπου.