Προσευχόμενοι μέ τούς ὕμνους τῆς θείας Λειτουργίας

«Δέν εἶναι οἱ ὕμνοι αὐτοί [της Θείας Λειτουργίας] δημιουργήματα τυχαίων ἀνθρώπων. Εἶναι τό ξεχείλισμα τῆς καρδιᾶς τῶν ἁγίων σου. Αὐτῶν πού σέ λαχτάρησαν καί σέ ἀναζήτησαν καί σέ γνώρισαν καί γεύτηκαν τή μυστική, ἄρρητη χαρά τῆς κοινωνίας καί τῆς ἑνὠσεως μαζί σου. Ἁγιασμένοι ἀπό τή Χἀρι σου καί πυρωμένοι ἀπό τόν θεῖο ἔρωτα, ἄνοιξαν τήν καρδιά τους γιά νά σοῦ προσφέρουν ὅ,τι πολύτιμο εἶχαν, τούς μαργαρίτες τῆς προσευχῆς καί τό μύρο τῶν δακρύων. Ἀπόθεσαν στό Σταυρό σου καί στό Μνημεῖο σου καί στό θρόνο σου τήν εὐγενέστερη ποίησι καί τήν ἁγνότερη λατρεία».

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, Στοχασμοί τοῦ Σαββάτου, α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1970), σελ. 93-94