Μιλοῦν οἱ εἰκόνες τοῦ ναοῦ

«Οἱ εἰκόνες τοῦ τέμπλου, οἱ εἰκόνες τῶν προσκυνηταριῶν, οἱ τοιχογραφίες, ὅλες ἀποτελοῦν μιά σιωπηλή διδασκαλία, μιά ἀφήγησι τῆς πιό ἱερῆς ἱστορίας, πού γράφτηκε στόν πλανήτη μας. Καί μπορῶ μέ μιά ματιά, μέ ἕνα βλέμμα νά πάρω τήν ἱστορία αὐτή μέσα μου, νά περάσω μέ τή σκέψι καί μέ τήν καρδιά ἀπό ὅλα τά στάδια, νά ἐπικοινωνήσω πνευματικά μέ τόν Λυτρωτή μου καί νά ἀπολαύσω τή γλυκιά μορφή του, τούς λόγους του καί τά θαύματά του.

Καί πλάϊ στίς εἰκόνες τοῦ Κυρίου μας, οἱ εἰκόνες τῶν ἁγίων του. Τῶν ἀθλητῶν του, τῶν δούλων του, τῶν ἐκλεκτῶν του. Αὐτῶν, πού ἡ καρδιά τους εἶχε πλημμυρίσει ἀπό τή Θεία Χάρι καί πρόσφεραν στόν Υἱό τοῦ Θεοῦ ἀκέραια τήν ἀφοσίωσί τους καί τά αἰσθήματά τους. Τίς βλέπω τίς μορφές αὐτές ἐξαϋλωμένες, ἀποπνευματωμένες, σάν νά ὑψώνονται μέ τό ἀσκητικό τους σῶμα στά αἰθέρια, για νά ἀπολαύσουν τήν παρουσία τοῦ ἀγαπημένου των καί νά προσφέρουν ἁγνή τή λατρεία τους καί θερμό τόν ὕμνο τους. Καί ἐμπνέομαι. Ἀνεβαίνω κι’ ἐγώ μαζί μέ τους ἁγίους. Ἐλευθερώνομαι ἀπό τίς σκέψεις τῆς γῆς μας καί τό σαρκικό φρόνημα τοῦ κόσμου. Ἀνακαινίζεται τό ἐσωτερικό μου. Ξεφεύγω ἀπό τίς παραστάσεις τῆς διαφθοράς μέ τά στίγματα τῆς ἁμαρτίας καί τίς κακότεχνες γραμμές τῶν παθῶν καί δέχομαι μέσα μου τίς παραστάσεις τοῦ Οὐρανοῦ. Τή λεπτότητα, τήν εὑγένεια καί τίς συγκινήσεις τῶν ἁγίων. Μεταφέρομαι στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἐκλεκτῶν του. Κι’ αὐτόματα δημιουργεῖται στήν ψυχή μου τό κλῖμα τῆς προσευχῆς, ἡ ἀτμόσφαιρα τῆς ἐξάρσεως καί ἠ δίψα τῆς κοινωνίας μέ τόν ἄπειρο Δημιουργό».

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, Στοχασμοί τοῦ Σαββάτου, α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1970), σελ. 106-107