Ἡ ἀποκάλυψη

«Στή Λειτουργία μοῦ ἀποκαλύπτεσαι καί μοῦ δίνεις τήν εῦκαιρία νά σέ γνωρίσω ὄχι μόνο σάν διδάσκαλο, ἀλλά καί σάν τόν Λυτρωτή μου.
Εἶσαι τό «ἀρνίον τό ἐσφαγμένον», τό ὀποῖο φέρει τά στίγματα τῆς μεγάλης θυσίας. Βλέπω τό σταυρό σου καί τίς κηλῖδες τοῦ αἴματός σου. Διακρίνω τή ρομφαία πού διατρυπᾷ τήν πλευρά σου. Νοιώθω τήν ἀγωνία σου καί τόν πόνο σου. Κι’ ἀποκτῶ μιά κάποια γνῶσι τῆς ἀγάπης σου καί τοῦ μεγέθους τῆς θυσίας σου.
Ὅλα αὐτά μοῦ τά ἀποκαλύπτεις «ἐν τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου». Κατά τή στιγμή, πού προσφέρεις καί προσφέρεσαι. Καθώς προτείνεις τόν ἄρτο τοῦ σώματός σου καί τό ποτήριο τοῦ αἵματός σου καί μοῦ λές: «λάβετε φάγετε, τοῦτο ἐστι τό σῶμά μου... πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες, τοῦτό ἐστι τό αἷμά μου...»».

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, Στοχασμοί τοῦ Σαββάτου, α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1970), σελ. 119