Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 168, 1-11-2005

 ῾Υπεύθυνοι διαχειριστές

Μέ μιά ὑπέροχη εἰκόνα, ἑρμηνευτική τοῦ μεγαλείου τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης καί προσδιοριστική τοῦ ἡγετικοῦ ρόλου του, φέρνει ὁ ἅγιος Γρηγόριος κοντά μας καί κάνει προσιτό τό σχετικό ἀπόσπασμα τοῦ πρώτου βιβλίου τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τῆς Γένεσης.

“῞Οπως κάνει ἕνας ἀγαθός ἑστιάτορας, ἔτσι κάνει καί ὁ Θεός. ῾Ο ἑστιάτορας, δέν φέρνει στό σπίτι τόν καλεσμένο στό τραπέζι, πρίν ἐτοιμάσει τά φαγητά. ᾿Αλλά, τά ἑτοιμάζει πρῶτα ὅλα, μέ εὐπρέπεια, στολίζει μέ τόν ἀπαραίτητο διάκοσμο τό σπίτι, τά ἀνάκλιντρα, τήν τράπεζα, καί ἔτσι, ἀφοῦ εἶναι ὅλα ἕτοιμα γιά τό φαγητό, φέρνει στό σπίτι τόν δαιτυμόνα. Κατά τόν ἴδιο τρόπο καί ὁ πλούσιος καί μεγαλοπρεπής ἑστιάτορας τῆς φύσης μας, καταστόλισε πρῶτα τήν κατοικία μας μέ παντοειδεῖς ὀμορφιές καί ἑτοίμασε τή μεγάλη αὐτή καί πολυποίκιλη πανδαισία καί, μετά, εἰσάγει τόν ἄνθρωπο. Καί τοῦ δίνει, ὡς ἔργο, ὄχι τήν κτήση αὐτῶν, πού δέν εἶναι αὐτῆς τῆς στιγμῆς, ἀλλά τήν ἀπόλαυση τῶν παρόντων. Καί γι᾿ αὐτό τό λόγο δίνει διπλή διάσταση στήν ὕπαρξή του, μέ τό νά συνενώσει στό πρόσωπό του τό θεῖο καί τό γήϊνο στοιχεῖο, ὥστε καί μέ τά δύο νά βρίσκεται κοντά καί νά μπορεῖ νά ἀπολαμβάνει καί τά δύο. Τήν κοινωνία του μέ τό Θεό, ἐξ αἰτίας τῆς θειοτέρας του φύσης. Καί τά ἀγαθά τῆς γῆς, μέ τήν ἀνθρώπινη, ὑλική αἴσθησή του”.

Ἡ φύση, τό ἐργοτάξιο τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ χαρά μας, ὁ τροφοδότης μας καί ὁ συντηρητής τῆς βιολογικῆς ὕπαρξής μας. Ζοῦμε καί κινούμαστε μέσα στό χῶρο καί στό χρόνο. ᾿Αξιοποιοῦμε τή δύναμη καί τά προϊόντα τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντός μας. Καί καταξιώνουμε, μέσα σ᾿ αὐτό τό ἐναρμονισμένο φυσικό περιβάλλον, τή μιά καί μοναδική διαδρομή τοῦ προσώπου μας.

Ἡ πρόσκληση τοῦ Δημιουργοῦ μας “αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε καί πληρώσατε τήν γῆν καί κατακυριεύσατε αὐτῆς” (Γενέσ. α΄ 28), στόχευε στήν ἀνάδειξή μας σέ κυβερνῆτες καί διαχειριστές καί νομεῖς τῶν δυνάμεων τῆς φύσης καί τῶν ἀγαθῶν τοῦ χώρου, πού μᾶς περιβάλλει. Καί ἡ ἱστορία, καθώς ἐκδιπλώνεται, δυναμικά καί μεγαλόπρεπα, κατά τή ροή τῶν αἰώνων, ἐπαληθεύει τήν κλήση μας καί ἀμείβει τό μόχθο μας. Κυκλοφοροῦμε, μέ οἰκειότητα καί ἄνεση στό φυσικό μας περιβάλλον. ᾿Απολαμβάνουμε τήν “ἑστίαση” καί τό πλήρωμα τῆς χαρᾶς στόν εὐρύ “οἶκο τοῦ Θεοῦ”. Καί συγγράφουμε τό χρονικό τοῦ μόχθου μας καί τόν ἀπολογισμό τῶν θείων εὐλογιῶν.

Ἡ εὐχέρεια ὑποταγῆς τῶν νόμων τῆς φύσης στήν ἀνθρώπινη θέληση, παραμένει τό σταθερό κίνητρο γιά ἐπιστημονική ἔρευνα καί γιά τεχνολογική ἀνάπτυξη. Καί ἡ προοπτική χρήσης τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν γιά τήν ἐξυπηρέτηση τοῦ βίου, δημιουργεῖ τή σταθερή σχέση τοῦ ἀνθρώπου μέ τήν ἀνόργανη καί τήν ὀργανική ὕλη καί ἀναπτύσσει τό ἐνδιαφέρον γιά ἐκμετάλλευση καί ἀξιοποίηση τοῦ διάσπαρτου πολύμορφου πλούτου.

Ο ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ
ΝΙΚΟΔΟΜΟΣ