Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Σπουδή Ἀγάπης», α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1997), σελ. 46

Ὁλοκληρωτικό δόσιμο

«… Ἀγάπη στό Θεό δέν εἶναι ἡ φτωχή καί συγκρατημένη παροχή τυποποιημένων προσευχῶν στό Θυσιαστήριο τοῦ Θεοῦ. Δέν εἶναι ἡ μίζερη ἀνταπόκριση στήν ἄπειρη θεϊκή ἀγάπη. Ἀγάπη εἶναι τό ὁλοκληρωτικό δόσιμο. Ὁ πόθος, πού καίει τά σωθικά. Ἡ ἐναγώνια ἀναζήτηση τοῦ Προσώπου, πού εἶναι ὁ Πλάστης, ὁ Θεός καί ὁ Λυτρωτής μας. Ὅταν πραγματικά ἀγαπᾶμε τό Θεό, ἡ ὕπαρξή μας, δέν περιορίζεται νά προσφέρει ἕνα κομμάτι τῆς καρδιᾶς, ἕνα μερίδιο τῶν αἰσθημάτων της. Δέν ἁπλώνει ἕνα νῆμα λεπτό καί εὔθραυστο πρός τόν οὐρανό, τή στιγμή, πού τά ὑπόλοιπα, δυνατά νήματα ἁπλώνονται πρός τίς κατευθύνσεις τῆς ὕλης καί τῶν ἀνθρώπων. Στό Θεό ἀναφέρεται καί ἀφιερώνεται ἀκέραιη ἡ καρδιά. Τό ἀκατανίκητο, ὁλοκληρωτικό πάθος. Ὁ ἔρωτας τῆς ἀγάπης. Ἡ σφοδρή, ἡ συναρπαστική, ἡ ὁλόψυχη, ἡ πυρακτωμένη ἀγάπη.»