Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Σπουδή Ἀγάπης», α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1997), σελ. 55

Τό ὑπερούσιο φῶς

«… Μόλις ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ κυριαρχήσει στίς καρδιές μας, τά μικρά καί ἀδύναμα φῶτα τῶν «αἰσθητῶν» πραγμάτων, τῶν δημιουργημάτων τῆς θείας Παντοδυναμίας καί τῆς θείας Ἀγάπης, χάνουν τήν κυρίαρχη λάμψη τους. Καί ἀφίνουν νά δεσπόσει τό ὑπερούσιο φῶς τοῦ Δημιουργοῦ. Τό μάτι τῆς ψυχῆς μας δέν ἐντυπωσιάζεται καί δέν ἐλκύεται. Γίνεται ἀναίσθητο πρός ὅλα αὐτά. Γιατί τό ἀπορροφάει τό ἄπειρο φῶς τοῦ Θεοῦ. “Ἀναισθητεῖ πρός πάντα τά ὑπ’ αὐτοῦ γεγονότα, καθάπερ ὀφθαλμός πρός τούς ἀστέρας, τοῦ ἡλίου ἀνατείλαντος”.