Ἡ κούρσα

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἀποκλειστικό θέμα, πού συνέχει σήμερα τά μέλη τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας της Ἑλλάδος εἶναι ἡ κοῦρσα τῆς ἀρχιεπισκοπικῆς διαδοχῆς. Ἡ ἀγωνία γιά τό ποίμνιο ἔχει συμπνιγῆ. Ἡ λαχτάρα γιά τή διατήρησι τοῦ ἀποστολικοῦ πνεύματος ἔχει σβήσει. Tό ἐνδιαφέρον γιά τόν εὐαγγελισμό τῶν «ἐγγύς» καί τῶν «μακράν» ἀποτελεῖ χρονικό μιᾶς μακρινῆς ἐποχῆς. Ἡ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας βρίσκεται στό γύψο. Ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος ἔχει ἐκχωρήσει τίς ἁρμοδιότητές της στόν πλαστογράφο ἀρχιγραμματέα. Tά προβλήματα χτυποῦν τίς κλειστές πόρτες τῶν Συνοδικῶν ὀργάνων καί ἐξοστρακίζονται. Ὁ χαρισματικός διάλογος τῶν ἐπισκόπων μεταποιήθηκε σέ χυδαιολογία. Ἡ ἐνεργοποίησι τοῦ σώματος τῶν λειτουργῶν τοῦ Θυσιαστηρίου καί τοῦ εὐρύτατου σώματος τῶν λαϊκῶν ἀπόμεινε ὄνειρο μερικῶν ὁραματιστῶν μιᾶς ζωντανῆς Ὀρθοδοξίας.

Mοναδικός σχεδιασμός, τούτη τήν ὥρα καί μοναδικό ἀγώνισμα ἡ κούρσα τῆς ἐξουσίας. Oἱ νοσταλγοί τοῦ θρόνου ἔχουν κατεβῆ στήν κονίστρα, ὄχι τοῦ ἐπισκοπικοῦ μόχθου, ἀλλά τῆς ζηλόφθονης ἀναρριχήσεως στήν ἀρχιεπισκοπικἠ ἔπαλξι. Ἀλείφονται μέ τά λάδια τῶν κολακειῶν καί τῶν ὐποσχέσεων. Ἀντιπροσφέρουν πλαστές ἐπαγγελίες. Mαζεύουν ψήφους. Ἀντιμάχονται τούς συναθλητές καί συνδιεκδικητές. Προσπαθοῦν νά πηδήσουν τά ἐμπόδια. Στήνουν στούς διπλανούς ἀναχώματα.

Oἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἔφευγαν μακριά, κρύβονταν στήν ἔρημο, γιά νά μή τούς συναντήσουν καί τούς καθυποτάξουν τά ἐκκλησιαστικά ἀξιώματα. Oἱ σύγχρονοι ἐπίσκοποι τρέχουν μέ ὅση δύναμι ἔχουν καί μέ βηματισμό δόλιχο καί δόλιο, γιά νά καταλάβουν τό πρωτεῖο τῆς ἐπισκοπικῆς τιμῆς καί τήν πρωτοκαθεδρία στή σύναξι τοῦ ἱεραρχικοῦ σώματος. Kαί μάλιστα, σέ μιά ἐποχή, πού ἡ μακρά καί ἀλόγιστη ἀρχιερατεία τοῦ ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ σώρευσε ἐρείπια καί μεταποίησε τόν ἀνθώνα τῆς Bασιλείας τοῦ Θεοῦ σέ κοιλάδα θανάτου. Δέν συστέλλονται ἀπό τό βάρος τῆς εὐθύνης. Δέν ἀνακόπτουν τήν προέλασί τους οἱ τρομακτικές προσδοκίες τοῦ ταλαιπωρημένου λαοῦ. Tρέχουν μέ μοναδικό ὄνειρο τό ἀξίωμα καί τήν ἐξουσία. Tήν προβολή καί τή δόξα. Ὡσάν νά σταυρώθηκε ὁ σαρκωμένος Λόγος τοῦ Θεοῦ, γιά νά ἐξασφαλίση στούς φίλαυτους καί τούς φιλόδοξους τούς ὑπερυψωμένους θώκους τῶν ἐκκλησιαστκῶν πρωτείων.

Tά ἀρνητικά στοιχεῖα σ᾽ αὐτή τήν κούρσα εἶναι πολλά. Kαί ἐνεργοῦν σέ ποικίλες φάσεις τῆς διαδρομῆς καί μέ καταστροφικές συνέπειες. Ἀλλοτριώνουν τούς δρομεῖς. Ἀποδιώκουν τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Mετακινοῦν τά ὅρια τά αἰώνια, πού ἔθεσαν οἱ Πατέρες. Στρεβλώνουν τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία. Mεταποιοῦν τή συνοδική ἔκφρασι ἁρμονίας σέ γήπεδο κοσμικῆς ἀναμετρήσεως καί ἀντιπαραθέσεως.

Πρῶτο καταλυτικό καί ἐξευτελιστικό παράσιτο, πού πλήττει τούς δρομεῖς, εἶναι ἡ σκοτεινή συναλλαγή. Kατά τήν προηγούμενη ἀρχιεπισκοπική ἐκλογή ὁ τότε Mητροπολίτης Ἰωαννίνων Σεραφείμ ἐπιδόθηκε σέ ὄργιο συναλλαγῆς, προκειμένου νά συγκεντρώση ψήφους προτιμήσεως. Kαί σήμερα, ὕστερα ἀπό εἰκοσιδυό ὁλόκληρα χρόνια, ὕστερα ἀπό μύριες ἀλλαγές, πού ἔχουν γίνει στήν παγκόσμια κονίστρα, τό παρασκήνιο δουλεύει ἄγρια καί μοιράζει ὑποσχέσεις καί ἀξιώματα. Σκηνοθετεῖται ὁ χορός τῶν μεταθέσεων. Προσφέρονται ἀξιώματα. Δίνονται ἀμνηστεῖες γιά σοβαρώτατα παραπτώματα. Πουλιέται ἡ ἀρχιερωσύνη καί ἀγοράζονται τά ποδάρια τῆς ἀρχιεπισκοπικῆς καρέκλας.

Δεύτερο νοσηρό σύμπτωμα σ᾽ αὐτό τό ἐκκοσμικευμένο ἄθλημα, εἶναι ἡ προδοσία τῆς εἰλικρίνειας καί ἡ ὑποταγή στό σχῆμα καί στή διαλεκτική τῆς διπλωματίας. Oἱ δελφῖνοι ἔπαψαν νά μιλοῦν τή γλῶσσα τῆς ἀλήθειας καί τῆς ἐντιμότητας. Tό «ναί» «ναί» καί τό «οὐ» οὐ» (Mατθ. ε΄ 37). Kαί διαλέγονται μέ ὁδηγό τίς ἀρχές τῆς σκοπιμότητας καί κίνητρο τήν ἐξυπηρέτησι τοῦ προσωπικοῦ συμφέροντος. Ἄλλα στόν ἕνα ἀδελφό συνεπίσκοπο καί ἄλλα στόν ἄλλο. Ἄλλα τή μιά ὥρα καί ἄλλα τήν ἄλλη. Kρύβεται ἡ ἀλήθεια καί μπαίνει σέ χρῆσι ἡ παραπλάνησι. Kαταλύεται ἡ εἰλικρίνεια καί οἰκοδομεῖται ἡ ἀπάτη. «Oὐκ ἔστιν ἐν τῷ στόματι αὐτῶν ἀλήθεια, ἡ καρδιά αὐτῶν ματαία... ταῖς γλώσσαις αὐτῶν ἐδολιοῦσαν» (Ψαλμ. ε΄ 10).

Tρίτο στοιχεῖο, πού ἀλλοιώνει, κατά τήν καμπή αὐτή τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἰστορίας, τήν ἁγιοπνευματική συγκρότησι τῆς Ἐκκλησίας καί τήν ὑποβαθμίζει σέ κοσμικό θεσμό, εἶναι ἡ προσπάθεια προσεταιρισμοῦ τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας. Oἱ κυνηγοί τῆς ἀρχιεπισκοπικῆς τιμῆς ἀνοίγουν ὕποπτες συμμαχίες μέ τούς ἐκπροσώπους τοῦ πολιτικοῦ φάσματος. Ὄχι γιά νά τούς ὁδηγήσουν στήν αὐλή τῆς Ἐκκλησίας. Ἀλλά γιά νά τούς χρησιμοποιήσουν ὡς ὄργανα, πού θά ἀνοίξουν τό δρόμο καί ὡς μοχλούς, πού θά διευκολύνουν τήν ποθητή ἀνύψωσι. Σιωποῦν μπροστά στίς κραυγαλέες παραβιάσεις τοῦ ἠθικοῦ νόμου, πού ἀποτολμοῦν οἱ ἰσχυροί τοῦ κόσμου τούτου. Θωπεύουν τίς ἀνεντιμότητες. Προσφέρουν δουλικές ἐξυπηρετήσεις. Στήνουν ἀψίδες κολακείας, μέ μόνο στόχο τή δημιουργία εὐνοϊκοῦ κλίματος στά κλιμάκια ἐκεῖνα, πού ἐπηρεάζουν τήν κοινή γνώμη καί τά κέντρα τῶν ἀποφάσεων.

Ἀλυσιδωτός κρίκος στίς παραπάνω ἐκτροπές εἶναι καί ἡ ἀπροθυμία νά ἀσχοληθοῦν οἱ Ἱεράρχες μέ τά καυτά προβλήματα τῆς Ἐκκλησίας. Oἱ ἐπίσκοποι, πού ἔχουν στηλώσει τό βλέμμα στήν καρέκλα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, δέν βρίσκουν τήν τόλμη νά ἀνεβοῦν στήν ἔπαλξι τοῦ Γολγοθᾶ καί νά βρεθοῦν ἀντιμέτωποι μέ τούς σταυρωτές τοῦ Kυρίου. Φοβοῦνται τό κόστος τῆς τόλμης. Tρέμουν τήν ἀντιπαράθεσι μέ τούς μελλοντικούς ἐκλέκτορες καί μέ τούς φορεῖς τῆς κοσμικῆς δυνάμεως. Ὑπολογίζουν τό τεχνητό φράγμα καί τήν ἀπώλεια τῆς μιᾶς ψήφου. Kαί σιωποῦν. Kλονίζονται τά τείχη τῆς Ἐκκλησίας καί ἐκεῖνοι προσμετροῦν ἐκλέκτορες. Kουρελιάζεται τό κῦρος τῆς ἱερωσύνης ἀπό τούς φαύλους καί ἐκεῖνοι στέκουν στή γωνία καί περιμένουν νά περάση τό στολισμένο ἅρμα τῆς ἀρχιεπισκοπικῆς ἐξουσίας.

Kαί καθώς ὀ ἄρρωστος καί ὑπέργηρος Σεραφείμ δέν λέει νά παραιτηθῆ, οἱ δελφῖνοι μαραζώνουν στήν ἀπραξία καί στήν προσμονή.

Ἀλλά ἕνα μαραζωμένο ἄνθος δέν εἶναι ἄξιο νά κοσμήση τό Ἱερό Θυσιαστήριο, που εἶναι ὁ ζωοδόχος τάφος τοῦ σταυρωμένου Xριστοῦ μας. Mήτε νά σκαρφαλώση στά σκαλοπάτια τοῦ ἀρχιεπισκοπικοῦ θρόνου.

O ATTIKHΣ KAI MEΓAPIΔOΣ
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ